Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην περιοχή της Συρίας την κατοικούμενη από Κούρδους. Οι ιθύνοντες της χώρας μας για μία ακόμη φορά επικρίνουν το όραμα του ηγέτη της γείτονος για επανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας διαβεβαιώνοντας παράλληλα τον λαό μας ότι η χώρα μας είναι ισχυρή και δεν την τρομάζουν οι τουρκικές απειλές.
Τί άραγε συμβαίνει πίσω από τις εξελίξεις;
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποφάσισε την αποχώρηση των στρατιωτικών μονάδων της χώρας του από την περιοχή των συγκρούσεων, προκειμένου να αποτραπεί να ευρεθούν αυτοί μέσα σε διασταυρούμενα πυρά! Μάλιστα στην επισήμανση αναλυτών ότι οι Κούρδοι θα κινδυνέψουν από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού, απάντησε κυνικά ότι οι Κούρδοι δεν έχουν προσφέρει ποτέ υπηρεσίες στη χώρα του! Όταν άρχισαν οι εχθροπραξίες στη Συρία με την εισβολή του μισθοφορικού στρατού των δολοφόνων, τον οποίο σε συγχορδία όλα τα δυτικά ΜΜΕ είχαν αποκαλέσει απελευθερωτικό του συριακού λαού από τη δυναστεία του αιμοσταγούς Άσαντ, είχαν αναθαρρύνει και οι Κούρδοι ελπίζοντας ότι πλησίαζε η ώρα, που, επί τέλους, θα αποκτούσαν την εθνική ανεξαρτησία. Ήδη οι συμπατριώτες τους του Ιράκ είχαν αποκτήσει καθεστώς αυτονομίας, μετά την εισβολή του στρατού των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη χώρα αυτή. Τότε είχαν κυκλοφορήσει και χάρτες, στους οποίους εμφανιζόταν ο επανασχεδιασμός της περιοχής και δύο νέες κρατικές οντότητες, αυτή του ισλαμικού χαλιφάτου και του Κουρδιστάν.
Μετά από οκτώ έτη αιματοχυσίας με αριθμό θυμάτων που υπερβαίνει τις 500.000 σε Συρία, κυρίως, και σε Ιράκ και παρά την αμετανόητη στάση των δυτικών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ των χωρών τους, ο πολίτης που αναζητά την αλήθεια έχει πλέον κατανοήσει κάποια θλιβερά συμβάντα. Ο στρατός που από απελευθερωτικός αρχικά αποκλήθηκε στη συνέχεια στρατός δολοφόνων, επειδή εκτέλεσε μπροστά σε τηλεοπτική συσκευή κάποιους δυτικούς δημοσιογράφους, γιατί κάποιες κυβερνήσεις αρνήθηκαν να πληρώσουν λύτρα, ήταν στρατός υπό απόλυτο έλεγχο ισχυρών κέντρων εξουσίας. Οργανώθηκε με τη χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας και των Αραβικών Εμιράτων, εκπαιδεύτηκε με τη βοήθεια παραστρατιωτικών προερχομένων από τις ΗΠΑ και ενισχύθηκε με πάσης εθνικότητας φανατικούς μουσουλμάνους. Αραβικές χώρες, Τσετσενία, Αφγανιστάν, Ινδονησία, Τουρκία (20% του ισλαμικού στρατού), αλλά και Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία πρόσφεραν για τον σχηματισμό του στρατού των δολοφόνων. Και οι υπηρεσίες ασφάλειας των δυτικών χωρών γνώριζαν την έξοδο από τα σύνορα της χώρας των μαχητών, για τους οποίους δεν είναι δυνατόν να μην είχαν σχηματίσει φάκελο.
Οι ΗΠΑ είχαν διαγγείλει ότι θα απαιτούνταν λίγοι μήνες για τη διάλυση του ισλαμικού στρατού. Αρκετοί το πίστεψαν! Πέρασαν χρόνια και τώρα αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Δεν εντυπωσιάζει όμως αυτό. Το κύριο ερώτημα είναι: Η Τουρκία εισέβαλε χωρίς προηγουμένως να λάβει τη σιωπηλή έγκριση των ισχυρών του πλανήτη; Κατέστη αυτή πλανητική δύναμη του ίδιου επιπέδου προς τους «πλανητάρχες»; Δυσκολευόμαστε να το δεχθούμε. Κλίνουμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι έλαβε σιωπηλά την έγκριση για την εισβολή. Με ποιόν σκοπό άραγε; Για να πατάξει ο στρατός της τον ισλαμικό αντίστοιχο; Αφελές το ερώτημα. Η Τουρκία δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία της να εξοντώσει τους Κούρδους της Συρίας και εναντίον αυτών αναπτύσσεται ο στρατός της. Οι Κούρδοι της Συρίας βρίσκονται σε στενή επαφή με τους ομοφύλους τους της Τουρκίας, οι οποίοι με την οργάνωση ΡΚΚ προκαλούν ισχυρό πονοκέφαλο στους από αιώνες κατακτητές τους. Μήπως η στάση αυτή των Κούρδων της Συρίας οδήγησε τον Τραμπ να εκφραστεί με τόσο κυνικό τρόπο;
Μπροστά στον ορατό κίνδυνο της γενοκτονίας ή της αθρόας προσφυγιάς οι Κούρδοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζητήσουν τη βοήθεια της Συρίας. Κατακτητές και οι Σύριοι βέβαια, όμως δεν κινδυνεύουν να υποστούν απ’ αυτούς συμφορά. Απεναντίας, αγωνιζόμενοι από κοινού μπορούν να αντιμετωπίσουν με πλέον ευοίωνες προοπτικές τον τουρκικό στρατό που, οπωσδήποτε θα συνεργαστεί με τον ισλαμικό του χαλιφάτου. Αναπόφευκτη είναι, ως εκ τούτου και η εμπλοκή της Ρωσίας. Προς το παρόν όμως δεν ακούσαμε επίσημες τοποθετήσεις της χώρας αυτής επί του θέματος! Κατανοούμε τις λεπτές ισορροπίες. Η Τουρκία όχι μόνο δεν είναι σε θέση να ηγηθεί ενός παντουρανικού τόξου από το άκρο της Ευρώπης μέχρι την Κίνα, αλλά εκδηλώνει τάσεις ανυπακοής χωρίς, προς το παρόν, συνέπειες. Αυτό ανακουφίζει τη Ρωσία, η οποία φαίνεται να βρίσκεται υπό τον ασφυκτικό κλοιό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ακόμη και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Πέραν αυτού δεν είναι ευκαταφρόνητες οι οικονομικές συναλλαγές. Θα εγκαταλείψει τους Κούρδους η Συρία στο έλεος των Τούρκων με την υπόδειξη της Ρωσίας; Θα είναι τότε η στάση της τελευταίας αθλιότερη από εκείνη των ΗΠΑ.
Η παραπαίουσα ΕΕ επιχείρησε με μισόλογα να δείξει ότι αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη. Έλαβε όμως ηχηρή την απάντηση από τον Τούρκο πρόεδρο: Θα σας στείλω τρία εκατομμύρια πρόσφυγες! Μόνο πρόσφυγες ή και μετανάστες και μάλιστα περισσότερους από τη δεύτερη κατηγορία; Μεταξύ αυτών και οι αποδράσαντες από τις φυλακές τζιχαντιστές, που οι χώρες τους, οι ευρωπαϊκές, αρνήθηκαν να τους παραλάβουν, όταν τους αιχμαλώτισαν Αμερικανοί! Οι δυτικές χώρες και κυρίως η Γερμανία έχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στη γείτονα, γι’ αυτό και υποτονική η αντίδρασή τους στις αυθαίρετες κινήσεις τουρκικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ. Όσο για τη Γαλλία, ποντίκι που βρυχάται πλέον, ουδεμία εγγύηση μπορεί να προσφέρει με τα γαλλοκυπριακά γυμνάσια. Απεναντίας οι οιωνοί υπό την παρούσα κυπριακή ηγεσία είναι άκρως δυσοίωνοι για την εφαρμογή ενός σχεδίου χειρότερο από εκείνο του Ανάν. Όλα δείχνουν ότι οι ισχυροί θέλουν να εκτείνουν την ΑΟΖ της Τουρκίας. Αυτοί δεν έχουν να χάσουν κάτι. Τα κοιτάσματα δεν ανήκουν σε χώρες, αλλά στους ισχυρούς που έχουν τη δύναμη να τα αντλούν κατά το δοκούν και να τα καρπούνται προσφέροντας «ψίχουλα» και στις χώρες που εμφανίζονται ως ιδιοκτήτριες.
Θα πραγματοποιήσει ο Ερντογάν την απειλή του; Ίσως, αν διανοηθεί η ΕΕ να διακόψει τη χρηματοδότηση. Και δεν αποκλείεται αυτό. Δεν θα στενοχωρηθούν και πολύ, αν η Ελλάδα πλημμυρίσει από ξένο πληθυσμό. Τα προς βορράν σύνορά μας φυλάσσονται καλά, ώστε να αποτραπεί η διάχυσή των μεταναστών στις δυτικές προνομιούχες χώρες! Και εμείς εδώ εφησυχάζουμε με τις διαβεβαιώσεις των κρατούντων ότι η χώρα μας όχι μόνο είναι ισχυρή, αλλά έχει και πολύ ισχυρούς συμμάχους, οι οποίοι δεν θα την αφήσουν μόνη! Αλήθεια, γιατί ο λαός μας απώλεσε σε τόσο μεγάλο βαθμό την κριτική σκέψη; Γιατί μπροστά στον τόσο ορατό κίνδυνο εξακολουθούμε να οξύνουμε τις μεταξύ μας διαφορές και την αντιπαλότητα; Μήπως όταν συνέλθουμε θα είναι πλέον πολύ αργά;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»