Με το μέγιστο σεβασμό και την τιμή που αισθάνομαι για τους ήρωες νεκρούς μας, μνημονεύω τα ονόματα των συγχωριανών μας που έδωσαν το παράδειγμα της Θυσίας στον τιτάνιο αγώνα, για την επιβίωση της φυλής μας και όχι μόνο.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ
+Βλαχάβας Θεόδωρος του Αναστασίου - Στρατιώτης του 27ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.). Γεννήθηκε στο Μεταξά το έτος 1917. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1764, στις 17.11.1940
+Κουτσογιώτας Αλέξιος του Χρήστου - Στρατιώτης του 31ου Σ.Π. Γεννήθηκε στο Μεταξά το έτος 1916. Απεβίωσε από τραύματα στα υψώματα Τρεμπεσίνας, στις 20.03.1941
+Μπλαχάβας Δημήτριος του Νικολάου (αδελφός της μητέρας μου) - Στρατιώτης του 27ου Σ.Π. Γεννήθηκε στο Μεταξά το έτος 1913. Απεβίωσε στο Σ2 Στρατιωτικό Νοσοκομείο στο Αμύνταιο, στις 16.11.1940
+Νατσιός Χρήστος του Ιωάννου - Στρατιώτης του 27ου Σ.Π. Γεννήθηκε στο Μεταξά το έτος 1912. Σκοτώθηκε στο Ουγιανικούτ (Κάμιας), στις 18.12.1940
+Χαρέλας Θωμάς του Δημητρίου - Στρατιώτης του 27ου Σ.Π. Γεννήθηκε στο Μεταξά το έτος 1916. Σκοτώθηκε στο Γκούρι Τοπίτ (Κάμιας), στις 04.04.1941
Τα ανωτέρω στοιχεία βρίσκονται στη Διεύθυνση Ιστορίας των Ενόπλων Δυνάμεων (Αρχεία του Στρατού).
Τους αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι της τάβλας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, που άκουσα να το τραγουδούν ο +Μπάρμπα Κώστας Παπακηπαρίου, μαζί με το +Γιώργο Λαβαντσιώτη (ψάλτης) στο καφενείο του Ζιάκα Παπαγιάννη. Συγκινήθηκα και δάκρυσα μαζί για τη θυσία τους για την Πατρίδα!
ΤΙ ΣΚΟΥΖΕΙΣ ΜΑΥΡΕ ΚΟΡΑΚΑ
Τι σκούζεις μαύρε κόρακα,
τι σκούζεις και φωνάζεις;
Μη να διψάς για αίματα, (δις)
για ιταλικά τομάρια;
Έβγα ψηλά, πουλί-μ’, στο Σμόλικα,
αγνάντια στη Χειμάρρα,
κι αγνάντεψε την Κορυτσά, (δις)
απέναντι σ’ν Κλεισούρα.
Να δεις κορμάκια που ’πεσαν,
μέσα στην Αλβανία.
Κλαίγουν μανούλες για παιδιά, (δις)
γυναίκες για τους άνδρες.
Π’ αφήσαν τα κορμάκια τους,
στις πιο ψηλές ραχούλες
κι η μάνα τους, τους καρτερεί, (δις)
μαζί και τα παιδιά τους.
Εδώ και μερικά χρόνια, ο Σύλλογος Μεταξιωτών Κοζάνης πραγματοποίησε διήμερη εκδρομή και προσκύνημα στη Βόρειο Ήπειρο (Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δερβιτσάνη και πολλές άλλες πόλεις και χωριά). Επισκεφθήκαμε τόπους θυσίας, νεκροταφεία ηρώων και εκκλησίες. Η περηφάνια και η συγκίνηση, που αισθανθήκαμε όλοι οι εκδρομείς (συγχωριανοί και φίλοι του Συλλόγου) δεν περιγράφεται.
Όμως, να μην ξεχνάμε ότι παραμένουν άταφοι στη Βόρειο Ήπειρο πολλοί από τους πεσόντες του 1940 και δεν είναι λίγοι: 7976 άταφοι νεκροί.
Ας σκεφτούμε ότι επί 76 χρόνια βρίσκονται διάσπαρτα οστά σε ομαδικούς τάφους και στα πεδία των μαχών. !
Αδημονούμε να γίνουν πράξη οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί από τη μικτή ελληνο-αλβανική επιτροπή! Τούτο το χρέος, χρέος ιερό, είναι οφειλόμενο από όλους μας προς όλους τους νεκρούς ήρωες.
Δε μας το ζητούν ούτε οι εν πολέμω αποθανόντες, ούτε οι εν ειρήνη αποθνήσκοντες, από τους οποίους πολλοί επέστρεψαν ως τραυματίες. Αρκεί το ταπεινό κεράκι μας, αναμμένο, την ημέρα της εθνικής μας εορτής και λίγα αγριολούλουδα του τόπου μας στο Ηρώο, γιατί δείχνουν τη Θύμηση, το Καθήκον μας απέναντί τους.
Πιστεύω, ότι η Μνήμη είναι η καλύτερη δικαίωση και οι λέξεις ανήμπορες να περιγράψουν τη Θυσία.
Τα βουνά της Αλβανίας δεν κλάψανε: αναστέναξαν, ράγισαν και σκέπασαν τους αθάνατους νεκρούς μας!
Η μνήμη τους Αιωνία!
Μεταξάς, 28 Οκτωβρίου 2016
Παναγιώτης Μπασιάς
Συνταξιούχος Δάσκαλος
(αντί επιμνημόσυνης δέησης & κατάθεσης στεφάνου)
