Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
Εμείς αποφασίζουμε για την τύχη της χώρας
του Στάθη Κωνσταντινίδη
υποψήφιου βουλευτή Ν.Δ. Π.Ε.Κοζάνης
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Πρώτα απ΄όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Αποτελεί για μένα τιμή και ευθύνη.Δεσμεύτηκα ότι θα χτίσουμε μια ειλικρινή και έντιμη σχέση. Υπηρετώντας αυτή την αρχή νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου για την επικείμενη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση.
Ο αδιαμφισβήτητος νικητής της 6ης Μαΐου υπήρξε ο θυμός και η αγανάκτηση των πολιτών. Τα προβλήματα και οι αγωνίες που με διαφορετική ένταση βιώνει ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητά του οδήγησαν το εκλογικό σώμα σε μία καταγγελτική συμπεριφορά.
Το να αξιολογείς ή να κατακρίνεις εκ των υστέρων το κριτήριο του ψηφοφόρου λίγη αξία έχει. Είναι, εξάλλου, αδόκιμο να ομαδοποιείς τη συμπεριφορά χιλιάδων εκλογέων. Το γεγονός ότι δύο άνθρωποι εκφράστηκαν με τον ίδιο τρόπο δεν εξομοιώνει τους λόγους και τα αίτια που τους οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Δεν έχει νόημα να αμφισβητείς την πραγματικότητα. Έχει όμως σημασία να εντοπίσεις τις νέες συνθήκες που αυτή διαμορφώνει.
Η αλήθεια είναι ότι η προηγηθείσα εκλογική διαδικασία αυτοακυρώθηκε, αφού η χώρα διοικείται από μία υπηρεσιακή κυβέρνηση που ουσιαστικά μόνη ευθύνη έχει να την οδηγήσει σε νέες εκλογές.
Τα προβλήματα του τόπου δε μένουν απλώς στάσιμα αλλά διαρκώς διογκώνονται. Ο πολίτης δε βλέπει καμία πτυχή της ζωής του να βελτιώνεται. Η οικονομία στερεύει, η ανεργία καλπάζει και η απαισιοδοξία ανακυκλώνει και ενδυναμώνει όλες τις αρνητικές επιπτώσεις της ύφεσης.
Η αβεβαιότητα που προκαλείται από την πολιτική ρευστότητα γεννά αυτοεπιβεβαιούμενες προφητείες καταστροφής.
Θα βγούμε από το ευρώ; Θα καταρρεύσουν οι τράπεζες;
Σπεύδουμε όλοι και αποσύρουμε τις λίγες ή περισσότερες οικονομίες μας επιτείνοντας το πρόβλημα ρευστότητας.
Θα φορολογηθεί ακόμα πιο βάναυσα η ιδιοκτησία;
Πουλάμε όσο όσο το βιος μας και το υποτιμούμε από μόνοι μας.
Θα επιβαρυνθεί κι άλλο η αγορά και η παραγωγή;
Απολύονται εργαζόμενοι με αποτέλεσμα να μειώνεται κι άλλο η καταναλωτική δύναμη των πολιτών και να αυξάνονται οι κοινωνικές δαπάνες.
Θα συρρικνωθούν περαιτέρω οι μισθοί του Δημοσίου;
Οδηγούνται στη συνταξιοδότηση δημόσιοι υπάλληλοι επιβαρύνοντας υπέρμετρα τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τελικά προκαλούμε αυτό που απευχόμαστε.
Φίλες και φίλοι, καλή ήταν η τιμωρία και κάποια στιγμή χρειαζόταν. Είχαμε βαλτώσει σε ένα πολιτικό σύστημα που υπέθαλπτε τη διαφθορά και αυτοσυντηρούνταν από την κομματοκρατία και τη φαυλοκρατία και που αντί να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας μας ενίσχυε την ατομικότητα και τη ματαιοδοξία μας.
Δεν πρέπει όμως και να αυτοχειριασθούμε.
Είναι στ΄αλήθεια δύσκολο σε συνθήκες απόγνωσης να επιστρατεύσουμε τη λογική μας και να δούμε τι πραγματικά μας έφταιξε. Αλλά η ανάγκη επιβίωσης και αυτοσυντήρησης μας επιβάλλει να το πράξουμε. Πρέπει να δούμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας για να οικοδομήσουμε ένα νέο, υγιές μοντέλο βιώσιμης λειτουργίας και αειφόρου ανάπτυξης.
Οι επερχόμενες εκλογές όμως δεν μπορούν να έχουν και πάλι καταγγελτικό χαρακτήρα. Σε αυτές πρέπει συνειδητά να αποφασίσουμε για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να τα αποσιωπούν ή να τα παραβλέπουν, τα διλήμματα είναι πολλά και πολυεπίπεδα. Δεν μπορούμε πλέον να αποσυνδέουμε τις εξελίξεις από τις αποφάσεις μας. Στις 17 Ιουνίου δεν ψηφίζουμε το ένα ή το άλλο κόμμα. Επιλέγουμε την πορεία μας.
- Θα μείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια ή θα διαλέξουμε την απομόνωση;
- Επιλέγουμε τη σταθερότητα του ευρώ ή την περιπέτεια της δραχμής;
- Θα παραμείνουμε στους διεθνείς οργανισμούς ή θα ακολουθήσουμε μια επικίνδυνη μοναχική πορεία;
- Θέλουμε τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα ή θα αυτοχρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξή μας.
- Επιζητούμε τη σταδιακή εξυγίανση της οικονομίας μέσω της στήριξης ή τη διακόπτουμε και οδηγούμαστε σε μια βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή.
Τα παραπάνω δε συνιστούν αόριστες έννοιες ή μακρινά ενδεχόμενα. Γι’ αυτά θα αποφασίσουμε με την ψήφο μας και αφορούν άμεσα το επίπεδο τη ζωής μας την επόμενη ημέρα. Αφορούν τη χώρα αλλά και την καθημερινότητά μας.
Κοντά σε αυτά καλούμαστε να διαλέξουμε αν θέλουμε το πανεπιστημιακό άσυλο, αν επιθυμούμε τη χώρα πόλο έλξης για τους λαθρομετανάστες, αν δεχόμαστε ελέγχους και διατυπώσεις για κάθε μας επίσκεψη στο εξωτερικό, αν προτιμούμε τον αφοπλισμό της αστυνομίας καθώς και για μια σειρά από άλλα ζητήματα.
Με την ψήφο μας όμως θα καθορίσουμε και το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου. Θα αποδείξουμε αν επιδοκιμάζουμε τη δημαγωγία, το λαϊκισμό και την ανεύθυνη υποσχεσιολογία ή αν αξιώνουμε το σοβαρό πολιτικό λόγο και την υπεύθυνη πολιτική συμπεριφορά.
Εμείς αποφασίζουμε για την τύχη της χώρας.