Πέμπτη 3 Μαΐου 2012/ΠΡΟΣΘΗΚΗ 4.5.2012
Λ. Τσικριτζής / Υποψήφιος βουλευτής
με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ στην Π.Ε. Κοζάνης
Τρεις απαντήσεις σε μια διαδικτυακή συνέντευξη
1. Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το σημαντικότερο πρόβλημα - σε εθνικό επίπεδο- με το οποίο πρέπει να ασχοληθεί η επόμενη κυβέρνηση και τι προτείνετε;
Η δανειακή σύμβαση. Πέραν του ότι είναι εξοντωτική & άδικη είναι και αδιέξοδη.
Ήδη συζητείται νέα αναδιάρθρωση του χρέους (OSI αντί για PSI).
Κανείς φυσικά, δεξιός ή αριστερός, δεν αμφισβητεί (χωρίς πάντα να το ομολογεί) ότι η δημοσιονομική προσαρμογή είναι απαραίτητη. Άλλο όμως προσαρμογή κι άλλο επίθεση στα συλλογικά αγαθά, στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Το βάρος πρέπει να πέσει στην αύξηση των εσόδων, την πάταξη της φοροδιαφυγής και στο μηδενισμό κάθε κρατικής σπατάλης. Όχι όμως σε νέες οριζόντιες περικοπές.
Η ριζική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ώστε να καταστεί βιώσιμο, απαιτεί μια εθνική συνεννόηση όλων των κομμάτων, είτε είναι μέσα στην κυβέρνηση είτε έξω, είτε θέλουν την παραμονή είτε την έξοδο από την ευρωζώνη. Τότε μόνο η πολιτική πίεση στην Τρόικα μπορεί να έχει σοβαρές πιθανότητες. Τότε μόνο η απειλή αναστολής πληρωμών μπορεί να πιάσει. Ας κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα κι ύστερα όσοι νομίζουν ότι πρέπει να τραβήξουν κι άλλο το σχοινί (με το ρίσκο φυσικά να σπάσει) ας το επιχειρήσουν. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ήταν αντίθετοι στα Μνημόνια και τη Δανειακή, δεν πρόκειται να μπουν σε Κυβέρνηση ΝΔ –ΠΑΣΟΚ κλπ, αλλά δεν αρνούνται να συζητήσουν με όλους. Όταν το καράβι βουλιάζει είναι προτιμότερος ο συμβιβασμός από την ασυνεννοησία που οδηγεί στο ναυάγιο. Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα μεγάλων ηγετών αριστεράς και δεξιάς που έκαναν «ιστορικούς συμβιβασμούς» μεταξύ τους για να μην πέσει η χώρα τους στο γκρεμό. Πέραν μιας στοιχειώδους εσωτερικής συνεννόησης (σσ. επαναλαμβάνουμε ότι αυτό δεν σημαίνει συμμετοχή στην κυβέρνηση) ο δεύτερος όρος είναι οι ευρωπαϊκές συμμαχίες, ιδιαίτερα με το Νότο και τις δυνάμεις πέραν της σκληρής χριστιανοδημοκρατίας. Ο συσχετισμοί στην ΕΕ είναι ρευστοί, ο Σαρκοζύ πέφτει, η Μέρκελ απομονώνεται, ακόμη κι οι σκληροί Ολλανδοί κατάλαβαν ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και χρειάζεται ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση (π.χ τα ευρω-ομόλογα που πρώτοι οι Ευρωπαίοι Πράσινοι εισηγήθηκαν την άνοιξη του 2010, ως λύση πριν το 1ο μνημόνιο, αλλά και τα επενδυτικά ευρωμόλογα).
Φυσικά η στρατηγική αυτή προϋποθέτει παραμονή με κάθε τρόπο στην ευρωζώνη.
Συγχρόνως η χώρα πρέπει να αλλάξει ριζικά το μοντέλο παραγωγής - κατανάλωσης – διακυβέρνησης. Η επιστροφή στην προ μνημονίου εποχή ούτε εφικτή είναι ούτε επιθυμητή. Ακόμη και να μας χάριζαν όλα τα χρέη ή να εθνικοποιούσαμε τα πάντα (όπως λέει το ΚΚΕ), δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε, αφού τα εμπορικό ισοζύγιο έχει έλλειμμα 16 δις χωρίς να βάλουμε τις εισαγωγές πετρελαίου. (Εισάγουμε 1 δις κρέας, 0,5 δις γάλα- αυγά, 3,5 δις τρόφιμα κλπ).
Επομένως χρειαζόμαστε μια πράσινη στροφή σε όλα τα επίπεδα όπως ήδη κάνουν οι χώρες που «μαθαίνουν» γρήγορα από το Πράσινο κίνημα, ώστε η Ελλάδα να παράγει πλούτο και η οικονομία να γίνει βιώσιμη. Το περιβάλλον είναι ο μόνος αυτοδύναμος οικονομικός πόρος που έχουμε αυτή τη στιγμή και πρέπει να τον αξιοποιήσουμε χωρίς να τον καταστρέψουμε.
Παράδειγμα. Στο Αιγαίο πληρώνουμε κάθε χρόνο 700 εκ. για εισαγωγή του πετρελαίου ώστε οι σταθμοί της ΔΕΗ να δίνουν ρεύμα στα νησιά. Αν εκμεταλλευτούμε τα τοπικά «καύσιμα», τον αέρα και τον ήλιο, εγκαθιστώντας μονάδες ΑΠΕ, κόβουμε την εισαγωγή πετρελαίου και μειώνουμε το εμπορικό έλλειμμα κατά 700 εκ, δίνουμε συμπληρωματικό εισόδημα σε όσους κατοίκους - Δήμους μπουν σε προγράμματα συνεταιριστικής παραγωγής πράσινης ενέργειας. Αν μάλιστα ο εξοπλισμός των αιολικών – και φ/β πάρκων κατασκευάζεται εν Ελλάδι. τότε δημιουργούμε πρόσθετες θέσεις εργασίας. Μια μόνιμη ένσταση της Αριστεράς για τις ΑΠΕ είναι ότι ένα μέρος της πίτας θα το πάρουν οι ιδιώτες. Ε και λοιπόν ? Αφού το κράτος και οι δήμοι κοιμούνται ή αποφεύγουν να γίνουν παραγωγοί ΑΠΕ τι πρέπει να κάνουμε ? Να συνεχίσουμε έτσι και να στέλνουμε κάθε χρόνο 700 εκ στην τάδε πετρελαϊκή εταιρεία, φαντασιώνοντας ότι κάνουμε .. αντιμονοπωλιακό αγώνα ? Πέραν αυτού η απεξάρτηση από το πετρέλαιο αποδυναμώνει το διεθνές καρτέλ του πετρελαίου, ρίχνει την τιμή του κλπ και συνεπώς είναι πολιτική ανατρεπτική. Επομένως κι εδώ το κλασσικό ερώτημα «ιδιωτικό ή κρατικό» δεν απαντά στο πρόβλημα και δείχνει μια προσκόλληση σε αραχνιασμένα στερεότυπα που δεν δίνουν λύσεις.
Περισσότερα για την πράσινη στροφή, τη δημοσιονομική εξυγίανση κλπ εδώ:
β. Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Π.Ε. Κοζάνης και τι προτείνετε;
Όλες οι κυβερνήσεις στηρίχτηκαν στη μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη, χωρίς να ετοιμάσουν το αύριο. Και σ’ αυτό συναίνεσαν κόμματα, αυτοδιοίκηση και επαγγελματίες συνδικαλιστές. Παρότι τα καμπανάκια για το κάρβουνο χτυπούσαν από το 1990 (Ρίο, Κιότο) η τοπική ηγεσία έκλεινε πεισματικά τα αυτιά της. Σήμερα που η ΔΕΗ καταρρέει, συμπαρασύροντας και τον τόπο μας, ψελλίζουν «πράσινα» συνθήματα, χωρίς σχέδιο, χωρίς χρήματα, χωρίς καμιά αξιοπιστία. Εσχάτως μάλιστα οι δυο μεγάλοι γελοιοποιήθηκαν ζητώντας μέσω του Περιφερειακού Συμβουλίου να εξαιρεθεί μόνη η Δυτική Μακεδονία από τις 191 χώρες που υπέγραψαν το Κιότο !
Η λύση είναι οι καθαρές τεχνολογίες και η πράσινη ενέργεια. Δεν ζητάμε να κλείσει η ΔΕΗ, (όπως ΣΚΟΠΙΜΑ μας κατηγορούν), αλλά να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα σταδιακής απεξάρτησης από το λιγνίτη σε βάθος 30 χρόνων, με παράλληλη παροχή αντισταθμιστικών κινήτρων, ώστε να στηριχτεί η τοπική απασχόληση μέσω ενός μακρόπνοου Πράσινου Σχεδίου. Οι πηγές χρηματοδότησης έχουν κατατεθεί δυο φορές στο Δήμο Κοζάνης, που αδιαφόρησε. Επίσης με επιστολή μας στον Πρόεδρο της ΔΕΗ κ Ζερβό προ διετίας αποδείξαμε με στοιχεία ότι στη λεκάνη Κοζάνης- Πτολεμαίδας – Φλώρινας μπορούν να δημιουργηθούν 3000 πράσινες θέσεις εργασίας στον τομέα κατασκευής φ/β πάνελς, ανεμογεννητριών & ηλιοθερμικών. Στη Γερμανία η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έδωσε 220.000 θέσεις εργασίας, οι οποίες δημιουργήθηκαν στις περιοχές των παλιών ανθρακωρυχείων.
«Εθνικά καύσιμα» είναι κι ο ήλιος, ο αέρας, η βιομάζα, η γεωθερμία…
Δεν μπορεί να συνεχίσουμε να «καίμε» ένα νομό για να φωτιστούν οι υπόλοιποι
To επιχείρημα ότι ο λιγνίτης είναι φτηνός δε στέκει. Το κόστος καταστροφής των φυσικών πόρων (νερών κλπ), της νοσηρότητας, κλπ δεν μπαίνει στο λογαριασμό. Το κρυφό αυτό κόστος έχει υπολογιστεί στα 250 εκ. € /έτος, (πέραν των δικαιωμάτων CO2), κονδύλιο που θα έπρεπε να δίνεται και να επενδύεται στον τόπο μας. Παρόλα αυτά η ΔΕΗ δεν πληρώνει τίποτα, (ούτε καν το «φόρο λιγνίτη», ~ 120 εκ./έτος), δηλαδή επιδοτείται δια της πλαγίας οδού. Έτσι η λιγνιτική κιλοβατώρα (ενώ στην πραγματικότητα κοστίζει 30% πάνω από την αιολική), βγαίνει πλασματικά φτηνή, αλλά τη «νύφη» πληρώνει ο νομός μας, που σε τριάντα χρόνια θα έχει κατεστραμμένους τους φυσικούς του πόρους.
Προφανώς μια «πράσινη λύση στην κρίση» δεν εξαντλείται στο ενεργειακό. Δημιουργεί πολλές νέες θέσεις εργασίας στη διαχείριση των απορριμμάτων (επανάχρηση, ανακύκλωση, κομπόστ), στη βιολογική γεωργία, στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία (10 % της απασχόλησης στην Ευρώπη), στα δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών, στην εξοικονόμηση και στην παραγωγή πράσινης ενέργειας από συμπράξεις δήμων και ανέργων κλπ.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε δημοσιεύσει πλήρη στοιχεία για τις θέσεις εργασίας ανά τομέα, οι οποίες δημιουργούνται από μια στροφή του Ν. Κοζάνης σε πράσινη κατεύθυνση.
3. Γιατί αποφασίσατε να είστε υποψήφιος σ' αυτές τις εκλογές ;
Έλα ντε ! Κανονικά θα έπρεπε να είναι στη θέση μου κάποιος πολύ νεώτερος. Επιμένω ότι η πιο πληττόμενη γενιά, οι τριαντάρηδες, πρέπει να βγουν μπροστά. Χρειαζόμαστε κι άλλους σαν τον Πάνο Καλημέρη που είναι στο ψηφοδέλτιο μας ή το Λευτέρη Ιωαννίδη, που αυτή τη φορά τη .. γλύτωσε, γιατί κουβαλάει το μεγάλο φορτίο της Δημοτικής Κίνησης Κοζάνης. Πάντως από μια άποψη είναι ωραίο να κατεβαίνεις με μικρά σχήματα, (αν και έχει πολύ κουπί). Ξέρεις ότι .. δε βγαίνεις και άρα κινείσαι δίχως άγχος, μιλάς ελεύθερα χωρίς πολιτικαντισμούς και .. σε όποιον αρέσουμε !
Παρασκευή 4 Μαΐου 2012
Απάντηση στη Δήμαρχο Πτολεμαΐδας για προβλήματα περιοχής
.
Κυρία Δήμαρχε Πτολεμαίδας,
Εκτιμούμε ως θετική την πρωτοβουλία σας να δεσμεύσετε δημοσίως τα κόμματα για τα προβλήματα της πόλης, αλλά θα περιμέναμε αυτό να γίνει έγκαιρα με αποστολή σχετικής πρόσκλησης κι όχι να το μάθουμε μόλις χθες από τοπικά blogs.
Εν πάση περιπτώσει το εύκολο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η πλειοδοσία των κομμάτων σε υποσχέσεις και αιτήματα: Ναι, να έχει τελωνείο η Πτολεμαίδα, Ναι στην Εφορία, Ναι σε ένα υπερσύγχρονο Μποδοσάκειο, Ναι στη τζάμπα τηλεθέρμανση, …
Αλλα και γιατί όχι ; Ναι να κάνουμε άλλα εφτά - οχτώ νοσοκομεία στη Δυτική Μακεδονία, Ναι στο Πανεπιστήμιο της Πτολεμαίδας με μια και δύο και.. δεκαπέντε σχολές, Ναι στο στόχο να ανεβεί ο Εορδαικός στην πρώτη εθνική, Ναι ..Ναι .. Ναι σε όλα!
Το δύσκολο είναι να κοστολογήσεις τις προτάσεις σου, να προτάξεις τις πιο ρεαλιστικές για αυτή την περίοδο και να αποδείξεις ότι έχεις κάνει συγκεκριμένες ενέργειες, ως κόμμα, για αυτές.
Θα αναφερθούμε λοιπόν σε τρία ζητήματα που τα έχουμε δουλέψει αρκετά καλά ως Οικολόγοι Πράσινοι.
1) Θέσεις εργασίας. Με επιστολή μας προ διετίας στο Διοικητή της ΔΕΗ κ. Ζερβό και στο ΥΠΕΚΑ υποβάλαμε αναλυτικά στοιχεία για το πώς μπορούν να δημιουργηθούν 3000 νέες θέσεις εργασίας στον τομέα κατασκευής πράσινου ενεργειακού εξοπλισμού μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας ξεχωριστής Διεύθυνσης της ΔΕΗ («ΔΕΗ / κατασκευές»). Η αναλυτική τεκμηρίωση εδώ. Παρομοίως όταν η Κινέζικη εταιρεία SINOVEL αποφάσισε να συμπράξει με τη ΔΕΗ στην κατασκευή αιολικών πάρκων με καθετοποίηση της επένδυσης (δηλ. η κατασκευή ανεμογεννητριών να γίνεται στην Ελλάδα), με νέα μας επιστολή ζητήσαμε το εργοστάσιο κατασκευής να γίνει εδώ, αλλά η πρόταση μας δεν υποστηρίχτηκε από κανένα δήμαρχο ή σωματείο, φορέα της περιοχής. Οι Γερμανοί μέσα σε 8 χρόνια δημιούργησαν 220.000 πράσινες θέσεις εργασίας στις περιοχές που συρρικνώθηκε η ανθρακο-παραγωγή (όπως ήδη συμβαίνει κι εδώ), κι εμείς καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια από το 1990 (τότε χτύπησαν τα πρώτα καμπανάκια για το κάρβουνο) πιστεύοντας στο μύθο ότι ο λιγνίτης είναι αθάνατος και σνομπάροντας ή σαμποτάροντας τα άλλα «εθνικά καύσιμα», τον ήλιο και τον αέρα.
2) Πράσινο μεταλιγνιτικό σχέδιο 20ετίας για όλο το ενεργειακό λεκανοπέδιο, μετά από διεθνή διαγωνισμό και χρηματοδότηση από πέντε πηγές. Πρόταση επίσης τεκμηριωμένη, παραμένει στα συρτάρια εδώ και μια εξαετία, διότι αμφισβητεί την ιδιότυπη ασυλία της ΔΕΗ και απαιτεί αντισταθμιστικά τέλη από την ίδια και το κράτος για τις ζημιές στους φυσικούς πόρους της περιοχής (νερά, εδάφη κλπ). Αναλυτική τεκμηρίωση με διεθνή βιβλιογραφία εδώ. Αναφέρουμε μόνο ένα χρηματοδοτικό μέσο, το φόρο στερεών καυσίμων (δηλ. τα μεταλλευτικά δικαιώματα που έπρεπε να πληρώνει η ΔΕΗ). Το κονδύλι αυτό είναι 110 εκ. / έτος περίπου, δηλαδή πενταπλάσιο από τον Τοπικό Πόρο και θα έπρεπε να αποδίδεται στις τοπικές κοινωνίες. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια κανένας από τους φορείς της περιοχής δεν ζήτησε αυτές τις «αντιπαροχές», διότι ευθυγραμμίζονται με τους μεγαλοσυνδικαλιστές και τη Διοίκηση της ΔΕΗ. Τελευταία κάτι άρχισε να αλλάζει με τους ενεργειακούς δήμους, γιατί «το ταμείον είναι μείον», και να διεκδικούν τα αυτονόητα.
Όλα αυτά τα «κρυφά κόστη» του λιγνίτη και οι πλάγιες επιδοτήσεις της ΔΕΗ μεταβιβάστηκαν ως προνόμια στους μετόχους κατά την πρώτη μετοχοποίηση της ΔΕΗ προ δεκαετίας, και πρόκειται επίσης να τα καρπωθούν και οι ιδιώτες υποψήφιοι αγοραστές των μονάδων της ΔΕΗ. (Αυτές είναι οι αφανείς παρενέργειες της πώλησης της ΔΕΗ (ή καλύτερα της εκποίησης), με την οποία φυσικά δεν συμφωνούμε.
3) Ρύπανση, περιβαλλοντική υποβάθμιση, καταστροφή φυσικών πόρων, επιπτώσεις στην υγεία. Μεγάλο θέμα, δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές. Οι απόψεις μας εδώ, στην Αναφορά που καταθέσαμε στο Ευρωκοινοβούλιο εκ μέρους έντεκα περιβαλλοντικών οργανώσεων Κοζάνης – Φλώρινας –Πτολεμαίδας –Μεγαλόπολης. Το κεντρικό ζήτημα σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε το ενεργειακό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης και να καταλάβουμε ότι η φέρουσα ικανότητα της περιοχής μας έχει εξαντληθεί και της αξίζει ένα άλλο όραμα από μια θέση στη ΔΕΗ. Η Πτολεμαίδα (και η Κοζάνη) έχουν μπει στη λίστα των «γκρίζων πόλεων» και ο αποχαρακτηρισμός τους δεν γίνεται με τοπικιστικές κραυγές. Να δεχτούμε ότι γίνονται θετικές κινήσεις και βελτιώσεις στον αστικό ιστό, αλλά αν δεν αλλάξει ο ενεργειακός σχεδιασμός και δεν χαλαρώσει ο ασφυκτικός κλοιός με ορυχεία, μονάδες και αποθέσεις, η «ρετσινιά» δε φεύγει.
Είμαστε στη διάθεση του Δημοτικού Συμβουλίου Πτολεμαίδας να παρουσιάσουμε τις απόψεις μας αναλυτικά, όπως κάναμε και στο Δήμο Κοζάνης προ διετίας μετά από πρόσκληση του, και όπως προτείναμε προ μηνός και στο Δήμο Αμυνταίου.
4-5-2012
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
|
Τσικριτζής Λάζαρος Ι. |
|