Στη διάρκεια του καλοκαιριού, διακρίνουμε θρησκευτικές γιορτές στα Σέρβια, που η συμμετοχή είναι καθολική και έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Μια από αυτές, η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.Το Άγιο Πνεύμα όπως αποκαλούμε συνολικά τη περιοχή που βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού, 2 χλμ περίπου δυτικά των Σερβίων και αποτελείται από την σπηλιά που λατρεύτηκε απ τους πιστούς, το σύγχρονο όμορφο εκκλησάκι και το καινούργιο δρόμο που ξεκινάει από τη διασταύρωση των Αυλών με ομαλή κλίση και φτάνει στο άνοιγμα του εξωκλησιού όπου με άνεση, αφού έχει ανοιχτεί σαν μια μικρή πλατεία ο χώρος, τελείται πλέον η θεία λειτουργία. Ο αμέσως προηγούμενος χρονικά, τρόπος για να φτάσει κάποιος στο Άγιο Πνεύμα ήταν κατακόρυφα σχεδόν, με μονοπάτια που ξεκινούσαν απ το ύψος της Αγίας Παρασκευής και ο πολύ παλιός δρόμος ήταν ένα στενό γραφικό πλακόστρωτο-που σήμερα έχει χαθεί- λίγο κάτω απ του ‘Μάη την Πέτρα’.
Το θαυματουργό νερό που έτρεχε, το οποίο μάζευε ο λαός για να το πίνει και να προσεύχεται, δημιουργώντας την θρησκευτική ιστορική συνέχεια, που φτάνει στις μέρες μας. Γνωστή και η λαϊκή μυθοπλασία που λέει ότι το σπήλαιο του Αγίου Πνεύματος, είναι το τέλος ενός τεράστιου λαβύρινθου, που ξεκινάει και έχει σαν είσοδο την ‘τρύπα της Αγγέλας’, στη Χούνη. Χαρακτηριστική η θερμοκρασία του εσωτερικού του σπηλαίου που έχει μια σταθερή τιμή στους +5 βαθμούς χειμώνα καλοκαίρι.
Η σπηλιά δεν φέρει τοιχογραφίες, συμβαίνει όμως να την ακολουθεί μια θρησκευτική παράδοση που θέλει, από το εσωτερικό της, να βγαίνει το ¨αγίασμα¨
Χρονικά ο εορτασμός συμπίπτει με πολλά άλλα συμβαίνοντα -όπως το τέλος της άνοιξης, το κλείσιμο των σχολείων, την αρχή των διακοπών, τα πολλά και ποικίλα βότανα που φυτρώνουν σ αυτές τις πλαγιές τον Ιούνιο- τα οποία φτιάχνουν τη διάθεση για εξορμήσεις, σε συνδυασμό με την εκπληκτική θέα προς τον κάμπο που απλώνεται μπροστά απ τις πλαγιές.
Η ημέρα πάντα συνοδεύεται και από ένα μικρό πανηγυρικό τόνο, που τον δίνουν, ο παραδοσιακός χαλβάς και η ύπαρξη κι άλλων μικροπωλητών.
Δίπλα και λίγο ψηλότερα στην πλαγιά του βουνού, υπάρχει άλλη μια σπηλαιοεκκλησιά και ασκητήριο μαζί, των Αγίων Θεοδώρων. Εορτάζεται και τιμάτε κάθε χρόνο από τους κατοίκους των Αυλών . Σύμφωνα με τον καθηγητή του ΑΠΘ και ερευνητή των μνημείων των Σερβίων Ξυγγόπουλο, το παλαιό κτίσμα του ναού, που με τη μορφή λειψάνων σώζεται, χρονολογείται στο 12ο αιώνα, τα ίχνη δε, των τοιχογραφιών με τη ιδιαίτερη διακόσμηση, ανήκουν στην εποχή των Παλαιολόγων. Πριν μερικά χρόνια ανιχνεύτηκε και η σπηλιά που μόνασε πιθανότατα ο πρώτος μοναχός, σε έναν απρόσιτο και απόκρημνο βράχο. Για όποιον επισκεφτεί με το αυτοκίνητο το Άγιο Πνεύμα, είναι κρίμα να μην ανηφορήσει μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή λίγων μέτρων με τα πόδια, στον Αι Θόδωρο.
Παρά το ότι τη σημερινή εποχή η θεία λειτουργία και η γιορτή του Αγίου Πνεύματος, είναι η μοναδική ίσως μαζική έξοδος στην τοποθεσία αυτή, παλαιότερα και για πολλούς αιώνες πίσω, η εν λόγω περιοχή ήταν το θέατρο πολλαπλών εκδηλώσεων των κατοίκων.. Η παρουσία τους εδώ συνεχής,… για ψυχαγωγία, για χαρά, για κέφι, για εργασία. Εκδηλώσεις θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές ιστορικές. Από πού να ξεκινήσει και που να καταλήξει κανείς.
Από τα φημισμένα αμέτρητα αμπέλια στις πλαγιές και τα πολύ καλής ποιότητας σταφύλια. Τις ονομαστές Βρύσες, με το γάργαρο νερό, τους νερόμυλους και τους μύθους για τις νεράιδες που γεννήθηκαν εκεί.
Την πρωτομαγιά που πλήθος κόσμου ανηφόριζε στο’Πλάι’ για να πιάσει του Μάη τη Πέτρα και να μαζέψει χαμομήλι και καντελίνα, απολαμβάνοντας τις ευωδιές τους.
Το ‘γρουνοπάζαρο’, που ανήμερα των Αγίων Θεοδώρων, συγκέντρωνε όλη την περιφέρεια μας και ο νοικοκύρης αγόραζε το γουρουνάκι για τα επόμενα Χριστούγεννα.
Τέλος, μέχρι και οι νεότεροι πρόλαβαν τις αξέχαστες βραδιές στο εξοχικό κέντρο του κυρ Ευτύχη Ζάκη και μετά του Δημήτρη Μίχου, με τη διαδρομή έως εκεί να είναι μια απέραντη βόλτα, μια ατέλειωτη περαντζάδα που έκρυβε ένα γλυκό φλερτ, και ξεκίναγε απ τη διασταύρωση του Ντώνα
Χαρούμενη και ζεστή η μέρα της γιορτής του Αγίου Πνεύματος, αλλά και νοσταλγική, για τους Σερβιώτες, που θυμούνται πολλά, είτε έχοντας ζήσει κάποιοι, είτε έχοντας ακούσει οι πιο πολλοί, όταν πιάνουν το δημόσιο το δρόμο για τη Λάρισα.
Από fb:Σερβιων Φρουρος (το πήραμε από το aivres)