Στην ίδια θέση όπως πριν 44 χρόνια...
φοιτητάρια χαρτοταβλιζόμενοι, αστράτευτοι, άρα άχρηστοι για εκείνη την πατρίδα αν και γενιά του Πολυτεχνείου ξαναμμένη. Η Κύπρος μάτωνε. Περνούσαν φορτηγά και στην ανοιχτή καρότσα επίστρατοι που πήγαιναν στα κέντρα επιστράτευσης - παρωδίας. «Θα γυρίσω με ένα κεφάλι Τούρκου» δήλωσε ο Δανιήλ Δ.» καθώς ανέβαινε σ’ ένα απ’ αυτά.
Τρίτη 23 Ιουλίου 1974, μεσημέρι. Το ραδιόφωνο στα βραχέα: «Εδώ Παρίσι. Κάτι γίνεται στην Ελλάδα». Στην τηλεόραση: «Μην ακούτε τους διαδοσίες». Πολιτική αλλαγή, αναλαμβάνουν οι πολιτικοί. Η Μεταπολίτευση εκείνη τη μέρα...
...Ταις ημέρες εκείνες ο Μήτρος Ζιάκας, ιδιοκτήτης του καφενείου φύτευε δίπλα στο λάκκο 3-4 νέα πλατάνια. Βοηθούσαμε βαστώντας την κορυφή των δενδρυλλίων. Επιβίωσε ένας. Τον είπαμε Πλάτανο της Δημοκρατίας. Κρεμάσαμε μια μικρή πινακίδα. Την έβγαλαν κάποιου «νοσταλγοί». Μεγάλωσε δίπλα στον μεγάλο. Διάδοχος; Ηταν μέρες με τόσο ενθουσιασμό, ρομαντικές μέρες νεότητος, γεμάτες συναίσθημα κι έως ασυδοσίας δημοκρατικά εξαγριωμένες.
Τώρα η Δημοκρατία μέρα τη μέρα (μας) λιγοστεύει ...