Στο ημερολόγιο, 2 Ιουλίου, «Κατάθεσις τιμίας εσθήτος Θεοτόκου». Στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, «Μεταξύ Ουρανού (των Πιερίων ) και Γης (ποταμού Αλιάκμονος ήδη εδώ λίμνη Πολυφύτου).
Παράδοση δέματος βιβλίων του Π.Β. Πάσχου εις οσιολογιότατον γέροντα Πορφύριον · «Φροντίδι Αλεξάνδρου» με το ταξιδιάρικο AUDI. Πετυχαίνουμε εσπερινό εορτής Υακίνθου αγίου των ορθοδόξων ερωτευμένων όπως την επέβαλε ο μαντολινολυρικότατος Λουδοβίκος των Ανωγείων. Γεμάτο το καθολικόν. Εκατοντάδες προσκυνήτριες και λίγοι άρρενες από την πόλη Αι-Κατερίνη. Ασύμμετρες υπάρξεις, ιδρωμένες και τυπικά τουλάχιστον ευλαβείς. Μυσταγωγία ελεγχόμενη. Προσκύνησις ιερών λειψάνων. Ακέρια η κάρα του αγίου Κλήμη Αχρίδος (τιμάται και εκ της «Π» ότι εκδώσαμε ποιήματα αφιερωμένα σ’ αυτόν από νοτιοσλάβους ποιητές κ.α. ). Αλλοι άγιοι σύντροφοί του που πέρασαν και από κει μονάζοντες: Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Αντώνιος Βεροίας ο νέος (ο λυτρώνων εγκόσμιους σαλούς), Διονύσιος ο εν Ολύμπω. Ο γέρων γλαφυρά ιστορεί τα της μονής και ιστορείται εντός της εμπαθώς, περιπαθώς και με οικειότητα λες και μιλά δια το ζωστικόν του. Το ένθεον ακροατήριον κρέμεται από τα χείλη του σαν το φευγάτο μελίσσι στο δέντρο. Μορφή Βιβλική με μωσαϊκή γενειάδα. Λόγος απλός, στοχαστικός, φιλοσοφημένος χριστιανικά, σε υποχρεώνει σε όρθια προσοχή.
Στο αρχονταρίκι καφές για τρεις. Μονοπωλεί τη συζήτηση κι ευτυχώς, μαθαίνουμε τόσα. Για την ιστορική και σπουδαία αρχιεπισκοπή Αχρίδος, που είναι ο καημός κι ο διακαυμός του, αλλά και την «παράδοση» του μακεδονικού μας ονόματος. Σφήκες μας τριγυρνούν.
- Αφες αυτές Αλέξανδρε τι θα μας κάνουν;
Ο γλυκύτατος γέρων και ποιητής συν τοις άλλοις...
Επιστροφή όχι από Εγνατία αλλά την παλιά οδό Καστανιάς. Η τεχνητή λίμνη Ασωμάτων δια τον ποτισμόν του κάμπου. «Α, γιατί να μην είσαι και λίγο θάλασσα εντός μου». Ο παλιός δρόμος αγρίεψε από την ακυκλοφορία του. Μνήμες σε κάθε στροφή. Γεωργιανοί· μέσω του χωριού Καστανιάς και Παναγίας Σουμελά τώρα, λόγω οδικών κατολισθήσεων. Κλειστός ο ναός ανοιχτοί οι χώροι αναψυχής σώματος. Μεγάλο κοπάδι από γελάδια ελευθέρας βοσκής.
Στις ευθείες του λεκανοπεδίου μας, περιοχή πρώην Σαρή Γκιολ, δεξιά στροφή προς το Τετράλοφο χωριό που είχε τη θρησκευτική πανήγυρη της «τιμίας Εσθήτος». Στον περίβολο του ναό μια γελοία πινακίδα σε χαλάει ορισμένως. - Νύχτα, κρυφά την έβαλαν, μαθαίνουμε. Δυό κυρίες κι ο ψάλτης «αποσώνουν» τη γιορτή στο γραφείο του ναού. Μέσα η παλιά εικόνα διπλής εικονογράφησης για την οποία πήγαμε. Ο γλυκύς ψάλτης μας μιλάει με κατεβασιές λόγου. Προσκυνούμε σαν πιστοί. Πήραμε αντίδωρο τυλιγμένο μνήμες.
Εργοστάσιο ΔΕΗ «‘Αγιος Δημήτριος». - 12 χρόνια εδώ με έφαγε η μαρμάνγκα-, ο Αλξνδρς, νοσταλγεί εν τούτοις, όπως λίγο πριν που διασχίζαμε την πόλη της Βέροιας που θυμάται μέχρι πόνου τη συναρπαστική εκεί, στρατιωτική του θητεία· κι ένα διήγημα σ’ αυτή του τη θητεία το οφείλω.