Αν και βαίνουν χρόνο το χρόνο μειούμενες σε αριθμό (κι απομειούμενες ποιοτικά κι οργανωτικά) οι «Νύχτες του Αυγούστου με πανσέληνο στα αρχαία» συνεχίζονται αφού η ολοκλήρωση του φεγγαριού δε θα σταματήσει ποτέ κι οι επίγειοι πολιτιστικοί-αρχαιολογικοί θεσμοί και......σύλλογοι εν Ελλάδι ουδέποτε θα παύσουν υπάρχοντες για να γλεντούν το πράγμα «ο καθείς και (με) τα όπλα του». Βέβαια, σιγά το πρόβλημα σε τελευταία ανάλυση.
Θυμάμαι κάποιες νύχτες του Αυγούστου στην πόλη, ανεξάρτητα της σεληνιακής ολοκληρώσεως και των αντίστοιχων επί πόλεως αρχαίων σεληνιαζόμενων, κάποιες ξεχωριστές εκδηλώσεις όπως τη βραδιά αφιερωμένη στο Μπετόβεν (έπαιζε πιάνο ο κ. Δημήτρης Δημόπουλος) και στην ποιήτρια Ιγκμπορ Μπάχμαν (διάβαζε ο Στάθης Νατσιός) στο περιστύλιο άνωθεν της αγίας Αννας και κάτω από το Ξενία και τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (στο λόφο δηλαδή του χαμηλού αη-Λια). Τη βραδιά αφιέρωμα στο Χ. Λ. Μπόρχες (κλασσική κιθάρα και φυσαρμόνικα Αλέκος Στιβακτής, απαγγελία Τάσος Αναστασόπουλος) στην αυλή του αρχοντικού Βούρκα. Φυσικά τις 3 ετήσιες βραδιές του Αυγούστου στα «Καραούλια» Λευκοπηγής και στο αμπέλι του Γ. Μητλιάγκα. Εκδηλώσεις υψηλών προδιαγραφών με μουσική (εδώ πρωτοστατούσε ο κ. Παναγιώτης Δημόπουλος στο πιάνο και το αλήστου μνήμης «Σεμινάριο Μουσικής» του) αφιερωμένες στους ποιητές: Τ. Ελιοτ, Εζρα Πάουντ, Αρη Αλεξάνδρου, Κ.Π. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Μ. Αναγωστάκη, Π.Β.Πάσχο, (ανάγνωση Γ. Καραχισαρίδης, Παναγιώτης Μπετσάκος κ.α.). Βραδιές ανεπανάληπτου αισθητικού και καλλιτεχνικού κάλλους, περιβαλλοντικής ωραιότητος – μια βραδιά η σελήνη στάθηκε για λίγο και κοιτούσε την εκδήλωση- άδολης δε και αφείδωλης φιλοξενίας από τους αμφιτρύωνες και διοργανωτές.
Κοιτώ τις αφίσες και τις προσκλήσεις με τις δράσεις της Αρχαιολογικής υπηρεσίας Κοζάνης και του Υπουργείου πολιτισμού (!) με αφορμή την Πανσέληνο του νυν Αυγούστου στους αρχαίους χώρους. Κάτι σα θλίψη σε πιάνει με τον τρόπο τους. Οι εκδηλώσεις της δημόσιας Αρχαιολογίας, η οποία υπηρετεί ένα αντικείμενο τέχνης, πολιτισμού και ιστορίας ακραία υψηλής αισθητικής, δηλαδή κλασσικής και μοναδικής ομορφιάς και μέτρου, πρέπει να προσεγγίζουν σ' αυτό κι όχι στα πανηγύρια ή να 'ναι για τα πανηγύρια. Αλήθεια η Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης γιατί δε μετέχει αυτών των πραγμάτων και στη δημιουργία μικρών γλυκών συμβάντων πολιτισμού; Πότε θα ανοίξει τις πόρτες της, κινδυνεύει να παλιώσει πριν ξεκινήσει;
ΥΓ. Θυμάμαι με λύπη σχεδόν σε σύγκριση με τον νυν μήνα, μια αλησμόνητη βραδιά Αυγούστου με τον πιανίστα Σάκη Παπαδημητρίου, τη Γεωργία Συλλαίου φωνή και το φεγγάρι στη μεγαλύτερη διάστασή του σ’ ένα οργωμένο χωράφι δίπλα από το Μουσείο Αιανής να μας ταξιδεύουν με τον Κουρτ Βάιλ και τον Μ. Μπρεχτ. «Η μπαλάντα των πειρατών» ήταν αν θυμάμαι καλά το κυρίως έργο τους. Νύχτα Αυγούστου λίαν αισθαντική και εξόχως φωτεινή. Τώρα ο καιρός, όπως εψές συμβαδίζει με τις εκδηλώσεις, χλωμός έως γκρίζος.