Εκδήλωση του Μ.Ο. Σερβίων για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
...ο κ. Γεώργιος Παρχαρίδης και θέμα της ομιλίας του «Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού»
Προλόγισε η Πρόεδρος του ΜΟΣ κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου τονίζοντας ότι « Η Γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού στοιχειοθετεί, πρωταρχικά, έγκλημα απέναντι σε έναν πολιτισμό με πανανθρώπινη εμβέλεια. Διότι στον Πόντο άνθισε, για εικοσιοχτώ ολόκληρους αιώνες, ένας πολιτισμός, που έβαλε τη βάση της επιστήμης και της έρευνας. Ο ποντιακός Ελληνισμός μας άφησε μέτρα αρχοντιάς, αριστοκρατίας του ήθους.» Κατόπιν εξήρε τη σημασία της ιστορικής μνήμης. «Χάνοντας την ιστορική του μνήμη ένας λαός εξαφανίζεται».
Η οδύνη για τη γενοκτονία αυτή είναι ανεξάλειπτη και αφόρητη, αλλά μόνη η οδύνη μένει πάντοτε άγονη. Έχει νόημα να διασώζουμε τη μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, και κάθε ιστορικού γεγονότος, αν η μνήμη συνοδεύεται με πράξεις που εγγυώνται για το μέλλον τον αυτοσεβασμό μας και τη συλλογική μας αξιοπρέπεια».
Ο κ. Παρχαρίδης τόνισε: «Στον Πόντο άνθισε για 28 ολόκληρους αιώνες ένας σπουδαίος πολιτισμός. Ένας πολιτισμός που κόμισε για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα την κριτική σκέψη δηλαδή την βάση της επιστήμης και της έρευνας. Δίχως αυτόν τον πολιτισμό η ζωή των ανθρώπων σήμερα σε καθολική κλίμακα θα ήταν διαφορετική. Έτσι η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού στοιχειοθετεί πρωταρχικά έγκλημα απέναντι σε έναν πολιτισμό με πανανθρώπινη εμβέλεια. Δίχως αυτόν τον πολιτισμό η ζωή των ανθρώπων σήμερα σε καθολική κλίμακα θα ήταν διαφορετική. Έτσι η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού στοιχειοθετεί πρωταρχικά έγκλημα απέναντι σε έναν πολιτισμό με πανανθρώπινη εμβέλεια. …
Θρηνούμε σήμερα την δολοφονία των 353.000 Ελλήνων από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του Τουρκικού κράτους στα πλαίσια μιας κεντρικής πολιτικής απόφασης και μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικής.
Το γενοκτονικό σχέδιο απέβλεπε στην πρώτη φάση στον αφανισμό όλων των χριστιανικών πληθυσμών και στην δεύτερη φάση στην Τουρκοποίηση των Μουσουλμανικών εθνοτήτων… Ποτέ σε καμία περίοδο της ιστορίας κανένα πιο διαβολικό σχέδιο δεν είχε στοιχειώσει την φαντασία του ανθρώπου.»
Αναφέρθηκε σε μαρτυρίες σχετικές με το θέμα.
«Μόλις το 1994 με καθυστέρηση 75 χρόνων η Βουλή των Ελλήνων… αναγνώρισε ομόφωνα την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης.
…Αφανισμός του ποντιακού ελληνισμού προκάλεσε την βίαιη μετακίνηση των Ποντίων προς την Ελλάδα. Πάνω από 200.000 όμως Πόντιοι δεν κατόρθωσαν να μετακινηθούν, παρέμειναν στα ορεινά κυρίως χωριά του Πόντου με προδιαγεγραμμένη συνέπειά τον βίαιο εξισλαμισμό τους…»
Και ο κ. Παρχαρίδης τόνισε ιδιαίτερα; «Αυτοί που προσπάθησαν με την βία να εξαφανισθεί ο ελληνισμός και οι Έλληνες και Ελληνίδες να γίνουν λαοί μουσεία δεν τα κατάφεραν. Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί από την Διεθνή Κοινότητα και από την Τουρκία την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη είναι η αδικία όταν σχεδόν το 50% των Ελλήνων εξαφανίσθηκαν και όσο περισσότερο χρόνο αποκρύφθηκαν τα γεγονότα, τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία για μια τέτοια αναγνώριση.
Η ελληνική πολιτεία έλαμψε όλα αυτά τα χρόνια με την απουσία της, σήμερα μάλιστα παρατηρήσαμε και κάτι χειρότερο…»
Και κατέληξε: «Εγώ τονίζω ότι η άρνηση μιας Γενοκτονίας είναι η τελευταία πράξη μιας Γενοκτονίας που άφησε ανοικτή την Κερκόπορτα για την τέλεση και άλλων Γενοκτονιών.»
Ακολούθησε σύντομη συζήτηση, απαντώντας ο Ομιλητής σε ερωτήσεις και η εκδήλωση έκλεισε με το χορευτικό του Μ.Σ. Μεσσιανής που παρουσίασε ποντιακούς χορούς με τη χοροδιδασκάλισσα την κ. Δώρα Αγοραστού, λυράρη τον Γιάννη Βελισσάρη και στο νταούλι τον Σάββα Ζορμπά.