Η σημερινή μας φωτογραφία είναι από το αρχείο του Ευθυμίου Σκρέκα. Είναι βγαλμένη στις 10-10-1965 κάπου στην περιοχή της "Μάνας" πάνω από το χωριό μας. Τους δύο νεαρούς επιστήμονες της φωτογραφίας τους συνέδεε μία βαθιά και απέραντη φιλία καθώς και μία αμοιβαία αλληλοεκτίμηση.
Ο δεξιά όπως βλέπουμε, είναι ο εικοσιεξάχρονος τότε Ευθύμιος Σκρέκας από το Παλιοχώρι Γρεβενών, διορισμένος δάσκαλος στην Ελάτη. Ο αριστερά είναι ο εικοσιεφτάχρονος Ελατιώτης Ηλίας Γκαραβέλας, γιατρός. Μπορεί να μοιάζουν καλοντυμένοι και καλοστεκούμενοι ωστόσο πέρα από τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια και οι δύο τους βίωσαν από μικρή ηλικία τον πόνο την πίκρα και την δυστυχία της ορφάνιας. Βίωσαν στο πετσί τους την απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση. Δεν τους πήρε όμως από κάτω. Πάλεψαν γερά προσπάθησαν πολύ στόχευσαν ψηλά μόχθησαν αγωνίστηκαν και πέτυχαν. ΝΑΤΟΙ!!! Επιστήμονες άνθρωποι έτοιμοι για δράση και για προσφορά. Κοινή η τύχη τους μέχρι εδώ, το μέλλον όμως... αόρατο. Ο Ευθύμιος Σκρέκας εκτός από Δάσκαλος σε πολλά Σχολεία της ευρύτερης περιοχής μας διατέλεσε για μεγάλο διάστημα και ως επιθεωρητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Συνταξιούχος σήμερα γράφει κατά καιρούς κάποια "πνευματικά εντρυφήματα" καθώς και βιβλία τοπικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Απέκτησε τέσσερα παιδιά και οκτώ εγγόνια. Παραμένει υγιής, ευφυής και καλοσυνάτος όπως πάντα. Κάθε φορά που επικοινωνώ μαζί του νιώθω... σοφότερος, να 'ναι πάντα καλά αυτός ο υπέροχος άνθρωπος.
Ο θείος μου ο Ηλίας Γκαραβέλας δεν είχε δυστυχώς την ίδια τύχη και την πορεία του φίλου του. Πάνω ακριβώς στο απόγειο της οικογενειακής του ευτυχίας, στο ανέβασμα της επιστημονικής και κοινωνικής του δράσης, πάνω ακριβώς που ερχόταν από παντού η αναγνώριση της τεράστιας αξίας του χτυπήθηκε από την επάρατο νόσο. Έφυγε από τη ζωή την πρωτομαγιά του 1980 και ήταν μόλις σαράντα δύο χρονών ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ. Η απώλεια του βύθισε στη θλίψη και στο πένθος, τη σύζυγό του τα δύο ανήλικα παιδιά του, τα τέσσερα αδέρφια του και εμάς τα δεκαπέντε ανήψια του που τον λατρεύαμε και μας λάτρευε.
Φυσικά μεγάλη ήταν η απώλεια και για τους υπόλοιπους συγγενείς αλλά και για τους αμέτρητους φίλους του. ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΟΣΟ ΛΙΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ. Ίσως ο πιο Σπουδαίος ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος που γνώρισα!!!!! Πραγματικά αξέχαστος!!! Ακόμα και σήμερα παραμένει για εμάς και για τα παιδιά μας πλέον ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Παραμένει ένας φάρος που με το φως του φωτίζει το δύσκολο δρόμο της στόχευσης, της τόλμης και της προσπάθειας για την επιτυχία.