Je suis un hypocrite (Είμαι ένας υποκριτής)
Τρεις σχεδόν αιώνες πριν, ο Βολτέρος διατύπωνε μια φράση που έμελλε να καθιερωθεί στην ιστορία. Μια φράση που σήμερα, στον προοδευμένο και αναπτυγμένο κόσμο μας θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, κι όμως, φαίνεται πως ακόμη και στις ημέρες μας υπάρχουν πρακτικές σκοταδισμού και πολιτικές μεσαιωνισμού.
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες". Τελικά μήπως το πιο δύσκολο είναι το αυτονόητο;
Δυστυχώς σε κάθε χώρα του πλανήτη παρατηρούνται ακραία φαινόμενα βίας στο όνομα της θρησκείας, γεωγραφικών προσδιορισμών, πολιτικών πεποιθήσεων, σεξουαλικών προτιμήσεων, ακόμη και λόγω οπαδικών συμπαθειών. Δείχνουμε μηδενική ανοχή στην άλλη άποψη, σε αυτό που εμείς θεωρούμε λάθος, καταδικάζοντας και χλευάζοντας όποιον την παραθέτει, είτε για να φιμωθούν οι ελεύθερες φωνές, είτε για να ελαχιστοποιηθεί ο πλουραλισμός των απόψεων.
Είδα λοιπόν στο Παρίσι τους πολιτικούς "ηγέτες" της Ευρώπης να διαδηλώνουν υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και δεν μπορούσα να μην υπογραμμίσω το παράδοξο της εικόνας. Στην χώρα μας μόνο, νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από το κλείσιμο της Ελληνικής ραδιοτηλεόρασης. Ο Πρωθυπουργός μας, της χώρας που βρίσκεται στην 99ηθέση παγκοσμίως και προτελευταία στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην ελευθερία του τύπου, διαδήλωσε υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, λες και ένας πρωθυπουργός μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση διαδηλώνοντας και όχι φροντίζοντας για την τήρηση των νόμων.
Για άλλη μια φορά, για ένα ακόμη θέμα, οι πολιτικοί δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας, υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία τους στα μάτια του πολίτη
Βέβαια και ο πολίτης που έχει πλέον βαφτίσει την αγένεια ελευθερία του λόγου και συγχέει την ανομία με την δημοκρατία, που χαίρεται με την βία κατά όποιου δεν συμπαθεί, δεν μπορεί να είναι το θύμα αλλά ο συνεργός σε μία κατάσταση όπου ο πραγματικά χαμένος είναι η κοινωνική πρόοδος
Είναι ευθύνη όλων μας να διαφυλάξουμε αυτά τα ιδεώδη που καθιέρωσαν τον λαό μας στην συνείδηση του πλανήτη ως το κέντρο του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Η ανοχή μας σε οποιαδήποτε μορφή περιορισμού μπορεί να ανάψει το φυτίλι που θα πυροδοτήσει καταστάσεις ολοκληρωτισμού. Η αντίδραση μας σε θέματα ρατσισμού, ξενοφοβίας, ιθαγένειας, ελευθεροτυπίας και ελευθερίας έκφρασης καθορίζουν το εύρος της δημοκρατίας στην οποία ζούμε και τις ελευθερίες που θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα να απολαμβάνουμε
Μήπως το δυσκολότερο είναι το αυτονόητο; Είναι η δημοκρατία αυτονόητη, η μήπως χρειάζεται τελικά καθημερινή επιβεβαίωση, από όλους;
Από το www.paradromos.gr
ΣΗΜ.: Je suis un hypocrite = Είμαι ένας υποκριτής