Πέμπτη 11 Μαΐου 2017 ἄκουγα τὰ γενέθλια τοῦ Β’ προγράμματος τῆς ΕΡΤ. Ἐνδιάμεσα σὲ μιὰ ἐκπομπὴ σφηνώθηκε μία ψυχολόγος. Δὲν συγκράτησα τὸ ὄνομά της, ἀλλὰ τελείωνε σὲ -ρβούνη. Πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ ὄνομα μᾶς ἐνδιαφέρουν τὰ λεγόμενά της. Ὁ λόγος της ἦταν γιὰ τὴν δαιμονικὴ ὄρεξι τῶν κρατούντων νὰ φυτέψουν στὰ ἑλληνόπουλα, «ὅτι τὸ φῦλο τους εἶναι κοινωνικὸ γεγονὸς καὶ δὲν τὸ ἔχουν ἀπὸ τὴν γέννησί τους, ὅτι δὲν γεννήθηκαν ἀγόρια ἢ κορίτσια».
«Ἥμαρτα, Παναΐα μ’» θἄλεγε ὁ φίλος μου ὁ Γιῶργος, πατέρας τεσσάρων παιδιῶν.
Ἡ τεκμηρίωσι τῶν ἐπιχειρημάτων της ξεκίνησε ἀπὸ τὰ WC τῶν νηπιαγωγείων καὶ τῶν σχολείων γενικά. «Εἴδατε, ὅτι στὰ νηπιαγωγεῖα, ὅτι τὰ μωράκια, ποὺ δὲν ξέρουν τὸ φῦλο τους, γιαὐτὸ καὶ δὲν ἔχουν ξεχωριστὲς τουαλέτες; Ἐνῶ στὸ δημοτικὸ πλέον καὶ στὶς ἄλλες βαθμίδες βάζουμε τὸν διαχωρισμὸ σὲ ἀγόρια καὶ κορίτσια;». Ἀτράνταχτο ἐπιχείρημα!
Κοντολογὶς δηλαδὴ εἶναι κρῖμα ποὺ ἔχουν ξεχωριστὲς τουαλέτες στὰ δημοτικά, στὰ Γυμνάσια καὶ στὰ Λύκεια, σὲ ὅλες τὶς ὑπηρεσίες, ἂς ποῦμε τῶν Ὀρυχείων τῆς ΔΕΗ, ποὺ ἤμουν στὶς 9 Μαΐου καὶ πῆγα σὲ τουαλέτα ἀνδρῶν, στὰ ἰσόγεια τῶν ξενοδοχείων, στὰ βενζινάδικα, στὰ μεγάλα ἑστιατόρια καὶ ὅπου ὑπάρχει περαστικὸς ταξιδιώτικος κόσμος καὶ ἔχουν ἀνάγκη ὅλοι νὰ πᾶνε σὲ τουαλέτα.
«Σὲ κάποιο σχολεῖο τῆς ἐπιχώριας ἐπικράτειας πρὶν ἀπὸ τριάντα περίπου χρόνια οἱ μαθηταὶ προηγήθηκαν ἀπὸ τὴν κυρία –ρβούνη καὶ ἄνοιξαν τρύπα ἀπὸ τὴν τουαλέτα τῶν ἀγοριῶν πρὸς τὴν τουλέτα τῶν κοριτσιῶν, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν ἄντεχαν αὐτὴν τὴν καταπίεσι τοῦ γεννημένου ἢ τοῦ κοινωνικοῦ φύλου………». Μποροῦν να τὸ συμπεριλάβουν κι αὐτὸ στὰ ἐπιχειρήματά τους.
Δηλαδὴ μὲ τὴν λογικὴ τῆς κυρίας –ρβούνη παντοῦ κυριαρχεῖ αὐτὸς ὁ ἄτιμος ρατσισμὸς τοῦ ξεχωριστοῦ φύλου. Ἐνῶ θἄπρεπε, κατὰ τὴν λογική της, νὰ κυριαρχῆ τὸ ἑνιαῖο φῦλο, σερνικοθήλυκο ἢ unisex μὲ τὸ ὁποῖο πιπιλήθηκε τὸ μυαλὸ ὅλων μὲ τὶς φίρμες τῶν ρούχων. Διέβρωσαν τὶς κοινωνίες ἐπὶ δεκαετίες, ὥστε πλέον νὰ βγαίνουν εὔκολα στὰ δημόσια μπαλκόνια τοῦ λόγου καὶ νὰ ξαμολᾶν τὰ μεγάλα ἐπιχειρήματά τους. Ὅτι ἀκόμα καὶ οἱ τουαλέτες τῶν Σχολείων δείχνουν πόσο λάθος εἴμαστε ποὺ ξεχωρίζουμε ἀγόρια καὶ κορίτσια.
Τελειώνω μὲ «ἕνα πολὺ βαρὺ ἐπιχείρημα» κι ἐγώ, ποὺ τὸ ἄκουσα στὴν Ἑρμακιά. Στὸ τέλος μιᾶς λειτουργίας ἦλθε ἕνα παιδάκι πεντάχρονο νὰ πάρη ἀντίδωρο. Τὸ ρώτησα, «ὅταν μαγαλώσης τὶ θὰ παντρευτῆς ἄντρα ἢ γυναῖκα;» Μὲ πολλὴν δύναμι τὸ μικρὸ αὐτὸ ἀντράκι στὴν χῦμα πρόκλησι ποὺ τοῦ ἔκανα, φώναξε λεβέντικα, ΓΥΝΑΙΚΑΑΑΑ κι ἔφυγε δρομαῖος ἔξω.
ΕΥΓΕ του! Διότι ἕνα πεντάχρονο ἀγοράκι ἔχει περισσότερο μυαλὸ ἀπὸ ὅλους τοὺς ὁμιλοῦντες καὶ νομοθετοῦντες γιὰ τὶς ΕΜΦΥΛΕΣ ἢ καλλίτερα ΕΚΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ.
Ὁ Θεὸς νὰ ἐλεᾶ μας, ποὺ ἔλεγε ἡ ἁγία γιαγιὰ Σοφία τῆς Κλεισούρας, ποὺ τὴν γιορτάσαμε 6 Μαΐου.
12.5.2017
ἀρ.νι.μα.