Ο ανταγωνισμός στη διεθνή σκηνή κλιμακώνεται με επίκεντρο την οικονομική κυριαρχία των φαινομένων ισχυρών. Ο χαρακτηρισμός φαινομενικά ισχυροί αποδίδει την αριστοτεχνικά συγκαλυμμένη πραγματικότητα, καθώς πίσω από τις χώρες και τις κυβερνήσεις τους ο κυρίαρχος διαφεντευτής είναι αθέατος στους πολλούς.
Είναι το τραπεζικό σύστημα εξουσίας. Στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο, όμως οι λαοί το αγνοούν, καθώς με τη λήξη τους όλοι, «νικητές» και ηττημένοι μετρούσαν τις πληγές τους και οι ηγέτες τους δεν είχαν το σθένος να αναζητήσουν τη ρίζα του κακού. Απεναντίας απευθύνθηκαν σ’ αυτό, να δανεισθούν για τις επανορθώσεις, καθώς ήταν το μόνο που είχε μείνει αλώβητο από την συμφορά και ακμαίο. Περιορίστηκαν λοιπόν στη δαιμονοποίηση του Χίτλερ και των περί αυτόν τεράτων και στην απόδοση αποκλειστικά σ’ αυτούς της συμφοράς. Έκτοτε πολλές μικρότερες συμφορές έπληξαν λαούς τους πλανήτη, εμείς όμως, ως ανήκοντες στον «ελεύθερο κόσμο» απολαμβάνουμε τα αγαθά της ειρήνης με την εγγύηση της ασφάλειας! Συνεπώς λίγη διάθεση έχουμε να ενημερωθούμε για τα κακά που συμβαίνουν σε άλλες περιοχές.
Ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος έληξε για την Ευρώπη τον Μάιο του 1945. Στην Άπω Ανατολή συνεχίστηκε μέχρι τον Αύγουστο εκείνου του έτους, οπότε ο άνθρωπος δοκίμασε νέο τρομακτικό όπλο. Ο εκ των πρωτεργατών στην κατασκευή του, ο Οππενχάιμερ, συγκλονισμένος από τις καταστροφικές συνέπειες, ζήτησε τον τερματισμό των δοκιμών. Το σύστημα εξουσίας, αλλά και οι συνάδελφοί τους τον απομόνωσαν. Κάποιος λογοτέχνης μας πρότεινε να μεταβάλει ο πλανήτης την αρχή της χρονολόγησης των γεγονότων διατηρώντας βέβαια το Χ, πλην εννοώντας Χιροσίμα αντί Χριστόν! Εντυπωσιασμένος ο ίδιος πίστευε ότι ο άνθρωπος επί τέλους έχει φρονιματιστεί. Όμως έζησε και αυτός και πολλοί άλλοι συνηλικιώτες του την αγωνία εκ του ακήρυκτου ψυχρού πολέμου, που είχε ξεσπάσει μεταξύ των «νικητών συμμάχων», πριν ακόμη από τη λήξη του πολέμου κατά του ναζισμού. Η κατάρρευση του κομμουνισμού, που συνέβη στο τέλος του 20ου αιώνα, πανηγυρίστηκε στη Δύση ως ο θρίαμβος της ελευθερίας. Το καπιταλιστικό καθεστώς, κυρίαρχο πλέον στην πλανητική σκηνή και χωρίς αντίπαλο δέος, ήταν σε θέση να επιβάλει επί των λαών το σχέδιό του, δηλαδή την ένταση της σώρευσης του πλούτου των λαών στα χρηματοκιβώτια των ελαχίστων πλουτοκρατών. Βέβαια ως αντάλλαγμα το σύστημα εγγυάται την ειρήνη και την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία δηλαδή των πορειών διαμαρτυρίας, ιδιαίτερα των προσώπων εκείνων, που με την κατάρρευση του κομμουνισμού αισθάνθηκαν να υποχωρεί το έδαφος κάτω από τα πόδια τους ή των άλλων, που ανέλαβαν ρόλο θεατρικό πολεμίων του συστήματος! Όμως το διεθνές σύστημα εξουσίας έχει διαρκώς την ανάγκη από την ύπαρξη «κακών», καθώς το οικονομικό παίγνιο δεν παρέχει στους διαφεντευτές τη «συγκίνηση» της πολεμικής σύρραξης. Έτσι πληθώρα πολέμων ακολούθησαν και λαοί αιματοκυλίστηκαν και κατέρρευσαν οικονομικά, θυσία στα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών.
Ας επιχειρήσουμε να φέρουμε στο προσκήνιο τους οικονομικά ισχυρούς. Η Γερμανία, ηττημένη κατά τον Α΄ μεγάλο πόλεμο, αναγκάστηκε να αποδεχθεί βαρύτατους όρους αποζημιώσεων, ενώ παράλληλα απώλεσε τις αποικίες της στην Αφρική και απομονώθηκε από τις διεθνείς αγορές. Ο λαός της πείνασε. Και τότε ανήλθαν στην εξουσία τα ναζιστικά τέρατα. Σύντομα εκδηλώθηκαν οι φονικές τους διαθέσεις κατά κομμουνιστών, Εβραίων, τσιγγάνων και ομοφυλοφίλων. Παρ’ αυτά αντί να εκρέουν μάρκα προς την τράπεζα Διεθνών διακανονισμών, για την εξόφληση, εισέρρεαν στη Γερμανία, μέσω της τράπεζας, δολάρια, ώστε να εξοπλισθεί τρομακτικά η χώρα. Στην τράπεζα αυτή ο Χίτλερ κατέθεσε τον χρυσό που καταλήστευσε από τις κατακτηθείσες χώρες, αλλά και τα χρυσά δόντια των Εβραίων από τα κρεματόρια. Παρ’ όλα αυτά ο Στάλιν υπέγραψε σύμφωνο με τους εν πολλοίς ομοϊδεάτες του στη βία και στην ανελευθερία. Και οι «ισχυροί» της Δύσης καμώνονταν πως δεν έβλεπαν τίποτε! Και ενώ πολύς ο λόγος για τα εκατομμύρια των θυμάτων Εβραίων, δεν γνωρίζουμε, αν οι ναζιστές φόνευσαν έναν και μόνο εβραϊκής καταγωγής τραπεζίτη. Κανένας στρατηγικός αναλυτής δεν έδωσε ευλογοφανή εξήγηση της ακατανόητης διαταγής του Χίτλερ στον Γκουντέριαν, να ανακόψει τη ραγδαία προέλαση, ώστε να δοθεί στους Άγγλους η δυνατότητα να παραλάβουν τον άκρως εκτεθειμένο στρατό των συμμάχων στις ακτές της Δουνκέρκης και να καυχώνται σήμερα γι’ αυτό. Ελάχιστα έχουν γραφεί για τη συγκρότηση φιλοναζιστικής οργάνωσης από σιωνιστές Εβραίους της Γερμανίας! Για τους τσιγγάνους και ομοφυλόφιλους, θύματα των ναζιστών, ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν.
Το σχέδιο ίδρυσης κράτους των Εβραίων στην Παλαιστίνη, κατ’ απαίτηση των σιωνιστών, παρά τις υποσχέσεις των Άγγλων, δεν πραγματοποιήθηκε με τη λήξη του Α΄ μεγάλου πολέμου. Και όμως η στροφή του ελεγχόμενου από τον σιωνισμό αμερικανικού τύπου και η μέσω αυτού πίεση προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ να εισέλθει στον πόλεμο, σε συνδυασμό με τη χορήγηση δανείων για πολεμικούς εξοπλισμούς, έστεψαν νικητές τους συμμάχους κατά των κεντρικών αυτοκρατοριών. Οι Άγγλοι αποικιοκράτες, που επωφελήθηκαν στο έπακρο από την έκβαση του πολέμου και κατέλαβαν εδάφη με άφθονες πετρελαϊκές πηγές, δεν ήθελαν να δείξουν ότι απαξιώνουν τη διεθνή νομιμότητα μετά τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου. Αλλά ο ΟΗΕ έδειχνε βραδυκίνητος για τους σιωνιστές, που ανυπομονούσαν. Έστειλαν τότε μήνυμα ανατινάζοντας το ξενοδοχείο «Βασιλιάς Δαβίδ» στα Ιεροσόλυμα, έδρα της αποικιακής αγγλικής αρχής, φονεύοντας πλήθος αξιωματούχων! Οι Άγγλοι της παραπαίουσας αυτοκρατορίας το «κατάπιαν» κατά το κοινώς λεγόμενο! Όμως την αγριότητα, ως αποικιοκράτες, έδειξαν κατά των αδυνάτων, όπως οι Ζουλού, οι Ινδοί και οι Κύπριοι της ΕΟΚΑ. Οι τηλεοπτικοί μας σταθμοί πάντως μας ενημερώνουν πλήρως για τα συμβαίνοντα στον αγγλικό βασιλικό οίκο! Μετά από μικρό χρονικό διάστημα οι Εβραίοι σιωνιστές ανακήρυξαν την ίδρυση κράτους, το οποίο έσπευσαν να αναγνωρίσουν αυθημερόν με απόκλιση ωρών οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση! Ακολούθησαν πολλές δυτικές χώρες, όχι όμως η δική μας.
Οι Εβραίοι σιωνιστές είχαν τα οικονομικά μέσα να το καταστήσουν ισχυρό το κράτος των εποίκων Εβραίων. Όμως αυτό περιβάλλεται από εχθρικούς λαούς, τους οποίους κατευνάζουν οι από ιδιοτέλεια υποταγμένοι ηγέτες πολλών αραβικών και ισλαμικών χωρών. Έναντι των εγκλωβισμένων στα εδάφη του Ισραήλ Παλαιστινίων οι κυβερνήσεις του Ισραήλ εφαρμόζουν σκληρά μέτρα. Ο Σαρόν είχε δηλώσει κάποτε: Ή θα φύγουν ή θα τους αφανίσουμε. Όμως αυτοί όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά πολλαπλασιάζονται με ρυθμό ανησυχητικό για τους Εβραίους. Ως μόνη, προς το παρόν λύση φαίνεται η κατά καιρούς επίθεση και διάλυση «κακών» χωρών, δηλαδή εχθρικών προς το Ισραήλ. Είδαμε να διαλύονται το Ιράκ, η Συρία, ο Λίβανος. Η Γάζα δέχεται κατά καιρούς επιθέσεις, αφού όμως Παλαιστίνιοι δώσουν την αφορμή, που αναμένει το Ισραήλ για να εξαπολύσει νέα επίθεση. Πατριωτική είναι η στάση της Χαμάς ή αφελής, αν όχι ανόητη; Σήμερα η Δύση τηρεί έναντι του Ισραήλ στάση παρόμοια με τη στάση έναντι του Χἰτλερ. Υποταγμένη πλήρως, έκανε αποδεκτό το κράτος ως ευρωπαϊκό και όλες οι αποφάσεις της ευνοούν την πολιτική του. Θα παραμείνει ίδια η εικόνα και μετά την εξάντληση των αποθεμάτων πετρελαίου στη Μέση Ανατολή ή την απαγόρευση εξόρυξής τους; Μήπως οι φτωχοί Εβραίοι του Ισραήλ καταστούν κάποτε τα νέα θύματα της ισλαμικής αυτή τη φορά αγριότητας, ενώ οι σιωνιστές «ομοεθνείς» τους θα παρακολουθούν εκ του ασφαλούς τις εξελίξεις; Εύχομαι να διαψευσθώ.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»