Η κλίμαξ της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης...
...όπου είχαμε σταντ γεμάτα βιβλία - τώρα είναι σιντί βιντεοκασέτες κι ηλεκτρονικές συσκευές κατά πτωχήν μίμησιν υποθέτω της αντίστοιχης Βεροίας-, θέλησα να σχηματίσω ένα φωτοανθολόγιο 100 ανθρώπων των νεοελληνικών γραμμάτων. Εφτασα μέχρι τους 30 περίπου. Δεν έβαλα ονόματα κάτω από τα φωτοπορτραίτα. Τώρα είδα πως αυτά τα έχουν καρφώσει στους τοίχους της κλίμακας ανόδου και καθόδου εκτός του χώρου, φέρουν δε και ονόματα. Είδα όμως πως ο συγγραφέας του «Αρχείον» δεν είχε όνομα, τον ποιητή κι όχι μόνον, της «Ταορμίνα» καταπλάκωσεν ο ογκόλιθος συγγραφέας των «COLLECTANEA” και ένας ακόμα μέγας ποιητής, δύσκολος δε λέω στην αναγνώρισή του, ήτο άνευ ονόματος.
“…Είναι η σφραγίδα της δυστυχίας κάποιου…,
που τόσο υπόφερε, τότε που μάχονταν όλοι οι ανθρώποι,
χρόνια κλεισμένος στον περίβολο της μάντρας του,
χτυπημένος από βολίδα του κακού…
Του …., που έχασε τα ωραία του χρόνια·
που ό,τι αγαπούσε του διαλύθηκε σαν υδρατμός,
και στοίχειωσαν οι άδειοι χώροι γύρω του -
οι άδειοι χώροι του σπιτιού και της ψυχής…”
Κανείς από τους αμέσως επόμενούς μου εκείνου του καιρού -εξαιρώ τους νυν- δεν σκέφτηκε να ρωτήσει ποιοί είναι αυτοί έτσι για την ιστορία και να συμπληρώσει τα ονόματα. Η υπεραυτάρκεια της ημιμάθειας; Και τι έγινε θα πει κανείς; Τίποτε. Ούτε το εξ όνυχος τον λέοντα δεν μπορείς να πεις. Θα έλεγα πως το αναφέρω έτσι χάριν παιδιάς (ή μήπως α-παιδείας).
Προφανώς το μέγα πρόβλημα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης –καιρός είναι να εγκαταλείψει το πρόσφυμα “Κοβεντάρειος" ως εκτός ιστορίας και πραγματικότητας πλέον και να επανέλθη στο ιστορικό της όνομα – είναι το νέο κτήριό της και η διαχείρισή του. Ενα θέμα η λύση του οποίου υπερβαίνει τη σημερινή δημοτική αρχή και το νυν ΔΣ της Βιβλιοθήκης και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί για να βρεθούν οι λύσεις.