Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης στη Νεράιδα Κοζάνης
Τρίτη 7 Αυγούστου 2012, 9:30 το βράδυ
.
Για πρώτη φορά στην Νεράιδα το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης θα δώσει την παράσταση "Ηταν Κάποτε" την Τρίτη στις 7 Αυγούστου 2012 και ώρα 9 και μισή το βράδυ, στο Πάρκο της Εκκλησίας
Για την παράσταση θα δανειστώ την δήλωση που έκανε ο Κύριος Στεφανος Νταλάσης, Καλλιτεχνικός Δ/της-Σκηνοθέτης
• Μην χάσετε την εξαιρετική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης με τίτλο «Ήταν Κάποτε».
Η παράσταση είναι σύνθεση λαϊκών παραμυθιών, αποτέλεσμα της δουλειάς τριών νέων καλλιτεχνών-ηθοποιών που δούλεψαν με σεμνότητα, απλότητα και καθαρότητα (βασικά στοιχεία του παραμυθιού) αναδεικνύοντας το μεγαλείου και την έντεχνη μαγεία της «δραματοποίησης» λαϊκών παραμυθιών.
Χωρίς υπερβολές, με λιτούς αλλά δυναμικούς φωτισμούς, με λιγότερα αλλά λειτουργικά σκηνικά αντικείμενα, δημιουργούν ένα παλλόμενο σύμπαν με ξεχασμένους αλλά συνεχώς επανεμφανιζόμενους κόσμους, αλλόκοτα αλλά και οικεία πλάσματα και δυναμικές σχέσεων ανθρώπων και μη.
Το παρελθόν και το παρόν, το χτες και το σήμερα αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα, χωρίς ίχνος φολκλορισμού, γραφικότητας ή ακόμη και νοσταλγίας. Η ομορφιά του να ακούς και να βλέπεις «χτεσινές» ιστορίες με σημερινή διάθεση.
Οι τρείς ηθοποιοί ο Χρήστος Πίτσας, η Βάσια Χρήστου και ο Στέλιος Χλιαράς έκαναν τα πάντα, χωρίς ίχνος εσωστρέφειας (συνεργάστηκαν σε όλη τη προετοιμασία, διαμόρφωσαν το τελικό κείμενο, σκηνοθέτησαν, επιμελήθηκαν το εικαστικό μέρος, τη μουσική και τους φωτισμούς) και κάνουν τα πάντα…. προετοιμασία χώρου, υποδοχή κοινού, τεχνικά (φωτισμοί, ηχοληψία) χωρίς αυτό να επηρεάζει (μάλλον τουναντίον) το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Αφήγηση και δράση, ομορφιά και απλότητα δημιουργούν εξαιρετικές ερμηνείες. Ανεπιτήδευτος λόγος, καθαρές φωνές, δυνατές εικόνες, σεμνότητα στην ερμηνεία, δημιουργούν μια υποκριτική και αισθητική εμπειρία και ευφορία. Μάλλον κάπως έτσι (επαν)ορίζεται το υποκριτικό ταλέντο.
Ο χώρος του Μύλου αγκαλιάζει τα δρώμενα στην γεμάτη μνήμες και εικόνες αγκαλιά του και δημιουργεί για ακόμη μια φορά μια εναλλακτική σκηνική και πολιτισμική πρόταση.
Χωρίς υπερβολές, με λιτούς αλλά δυναμικούς φωτισμούς, με λιγότερα αλλά λειτουργικά σκηνικά αντικείμενα, δημιουργούν ένα παλλόμενο σύμπαν με ξεχασμένους αλλά συνεχώς επανεμφανιζόμενους κόσμους, αλλόκοτα αλλά και οικεία πλάσματα και δυναμικές σχέσεων ανθρώπων και μη.
Το παρελθόν και το παρόν, το χτες και το σήμερα αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα, χωρίς ίχνος φολκλορισμού, γραφικότητας ή ακόμη και νοσταλγίας. Η ομορφιά του να ακούς και να βλέπεις «χτεσινές» ιστορίες με σημερινή διάθεση.
Οι τρείς ηθοποιοί ο Χρήστος Πίτσας, η Βάσια Χρήστου και ο Στέλιος Χλιαράς έκαναν τα πάντα, χωρίς ίχνος εσωστρέφειας (συνεργάστηκαν σε όλη τη προετοιμασία, διαμόρφωσαν το τελικό κείμενο, σκηνοθέτησαν, επιμελήθηκαν το εικαστικό μέρος, τη μουσική και τους φωτισμούς) και κάνουν τα πάντα…. προετοιμασία χώρου, υποδοχή κοινού, τεχνικά (φωτισμοί, ηχοληψία) χωρίς αυτό να επηρεάζει (μάλλον τουναντίον) το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Αφήγηση και δράση, ομορφιά και απλότητα δημιουργούν εξαιρετικές ερμηνείες. Ανεπιτήδευτος λόγος, καθαρές φωνές, δυνατές εικόνες, σεμνότητα στην ερμηνεία, δημιουργούν μια υποκριτική και αισθητική εμπειρία και ευφορία. Μάλλον κάπως έτσι (επαν)ορίζεται το υποκριτικό ταλέντο.
Ο χώρος του Μύλου αγκαλιάζει τα δρώμενα στην γεμάτη μνήμες και εικόνες αγκαλιά του και δημιουργεί για ακόμη μια φορά μια εναλλακτική σκηνική και πολιτισμική πρόταση.
Στεφανος Νταλάσης
Καλλιτεχνικός Δ/της-Σκηνοθέτης