Ο νους μου τρέχει πίσω σε χρόνια ηρωικά, σε χρόνια εξοπλισμένα με το δικό μας ΟΧΙ.
Τρέχει ο νους, τρέχει…
Κι οι φωνές αντιλαλούν πάνω απ΄τα βουνά, πάνω απ΄το γήινο.
Αυτό το ΟΧΙ το πήρε ο αγέρας, το σκέπασε το χώμα,
το τραγούδησαν τα παιδιά, το γλυκοφίλησαν οι μάνες.
Ντύθηκε με Δάφνες κι Ελιά, έκραξε το Ευοί Ευάν της νικητήριας ιαχής
και πήρε το δρόμο της αιωνιότητας.
Αυτή η ασκλάβωτη ψυχή έγινε αρετής στολίδι και δίδαξε τι είναι η Πίστη, η Λεβεντιά, ποια είναι η δόξα της Θυσίας.
Πνεύμα Αθάνατο, Ελληνικό, Παρθένο,
που στέκεις ολόρθο ζωντανό κι αγαπημένο.
Έλα και σήμερα σιμά στο πληγωμένο Έθνος,
που πάντα θα σκύβει, θα σ΄ευλογά, στο φως το ευλογημένο.
