Εκτύπωση

kalian842020 9 - ΑντίγραφοΕξετάζεται η άφιξη της ισπανικής γρίπης το φθινόπωρο του 1918, η διασπορά στη μεσημβρινή Δυτική Μακεδονία, η αντιμετώπιση  από τη Διοίκηση, την Ιατρική και τη Θρησκεία, τα αποτελέσματα του περάσματος και η φυσική αποδρομή της.

Η συγγραφή της προκείμενης μελέτης άρχισε πριν από είκοσι περίπου ημέρες, με την εμφάνιση στη Δυτική Μακεδονία του ιού Covid-19, που εντοπίστηκε πρώτη φορά στην Κίνα τέλη του προηγούμενου έτους.

Βάση της υπήρξαν οι διηγήσεις της γιαγιάς μου Πανάγιως. Πανάιου την αποκαλούσαν οι γυναίκες, Νάτσινα οι άντρες από το όνομα του άντρα της, του Νάτσιου, κατά κόσμον Αθανασίου Κύρινα. Ήταν 8 χρονών όταν οι γονείς της, ο παπα-Γιάννης Γκαλγκουράνας και η Θανάσω Καρακούλα, 32 ετών τότε, εξεδήμησαν από την ισπανική γρίπη το 1918, ημαρτημένη η αναγραφή 1917,[1] θάβοντάς τους στο λόφο του Αηλιά Αιανής. Από την ίδια αιτία είχαν πεθάνει ο 28χρονος θείος της Μίκας Γκαλγκουράνας στην Αμερική κι ο παππούς της Κωνσταντής Καρακούλας 74 χρονών. Έτερος θείος, ο Αντώνης Καρακούλας, πέθανε την ίδια εποχή κι αυτός στην Αμερική, πιθανόν από τον ίδιο λόγο. Με είχε επιπλέον πει ότι από γρίπη είχαν εκδημήσει και οι γονείς του άντρα της, ο Στέργιος Κύρινας και η Βασίλω Χαντζιάρα 56 ετών, αλλά από ύστερη εμφάνισή της, μάλλον το 1929. Δηλαδή η οικογένειά μας είχε εφτά θανόντες από την ασθένεια και μάλιστα σχετικά νέους.[2]

Διαδιδόταν πως η γρίπη του 1918 σταμάτησε έπειτα από θεία παρέμβαση, όταν μεταφέρθηκαν στην Κοζάνη τα οστά του Οσίου Νικάνορα από την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ζάμπουρντα κατά τους χωρίτες. Παλιές εφημερίδες έγραφαν πως το οροπέδιο της Ελίμειας είχε 2000 περίπου θύματα, ενώ στη Δυτική Μακεδονία τουλάχιστον πενταπλάσια…

Δείτε ολόκληρη την εργασία του Θανάση Καλλιανιώτη στο ιστολόγιό του, ΕΔΩ

kalian842020 9