Πρωτοχρονίας μοιροτραγωδέματα…
τoυ Παναγιώτη Μωυσιάδη* και το Χριστός ‘γεννέθεν
και ο λαόν ας ση θανάτ’
ακόμαν ‘κ’ αναστέθεν…!
Κανείς ‘κι θέλ’ να κλώσκεται
αβούτο η χρονία,
γιατί εξέρ’ ατό καλά,
ντο έρται η χειμωνία…!
Εξέρ’ ντο θα πλερών ατά,
τα χρέατα τουν όλια,
και ‘ς ση ζωής θα πορπατεί,
τα τίκια τ’ ανηφόρια…!
Ο Σόιμπλε θα πέρ’ ατά
‘ς σα χέρια τ’ ανοιγάρια
κι ο Τσίπρας θα θεκλεύκεται,
και πορπατεί λιγάρια…!
Εξ δισεκατομμύρια,
θ’ αχπάν’ ας σην Ελλάδαν
και τον λαόν θα κόφτ’ ατόν,
ας σο μελ’ κι ας σο γάλαν…
Και ο χιλιάκλερον λαόν
θλίφκεται για τα χάλια,
όντες ακούει να λέν’ ατόν,
αγνά και μαρτουβάλια..!
Ο κόσμον, ντ’ εμελέσσευεν
με τα χαραδοξίας,
έρθεν κ’ εγέντον τη κλαμάτ’
και τη ανεχετίας…!
Εποίκαν ατόν να πορεύ’
με χρέος και με δόσια
και τα συντάξεις θα κόφνε,
μ’ ακονεμένον κόσαν..!
Από το kozanimedia
[ΥΓ 1. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλαβαίνω και πολλά πράγματα από το ποίημα, αλλά στο "περίπου", ξέρω όμως ότι είναι βγαλμένο μέσα από την ψυχή του. 2. Παναγιώτη, η φωτογραφία σου είναι κάπου από τότε (1977, πριν κοντά 40 χρόνια!) ή διατηρείσαι τόσο καλά;]