Από τους 70.000.000 τόνους µεταλλεύµατος που εξορύχτηκαν τα 20 σχεδόν χρόνια λειτουργίας των ΜΑΒΕ, παράχθηκαν 1.000.000 τόνοι αµιάντου. Οι υπόλοιποι 69.000.000 τόνοι αποτέθηκαν ως στείρα υλικά.
Οι αποθέσεις αυτές καταλαµβάνουν 532 στρέµµατα και σχηµατίζουν τεράστιους σωρούς που είναι ορατοί από µεγάλη απόσταση καθώς το ύψος τους φτάνει τα 180m, ενώ ο συνολικός τους όγκος υπολογίζεται στο 1.000.000m3 .
Με βάση µετρήσεις που προσδιορίζουν την περιεκτικότητα των στείρων σε αµίαντο στο 0,2%, συνάγεται ότι οι όγκοι των αποθέσεων περιέχουν 138.000 τόνους καθαρού αµιάντου.
Οι αποθέσεις αποτελούν µια σοβαρότατη πηγή ρύπανσης για την ευρύτερη περιοχή στην οποία διαχέονται µέσω του αέρα και των υδάτων.
Συγκεκριµένα, είναι γνωστό ότι οι εξαιρετικά µικρού µεγέθους (διαµέτρου < 3µm, µήκος > 5µm) καρκινογενείς ίνες αµιάντου µπορούν να παρασυρθούν από τον άνεµο ακόµα και εκατοντάδες χιλιόµετρα µακριά.
Ένα ακόµη σηµείο, στο οποίο θα πρέπει να δοθεί προσοχή σχετικά µε τις αποθέσεις, είναι ο κίνδυνος αστάθειας των πρανών µε αποτέλεσµα την εµφάνιση τοπικών ή εκτεταµένων κατολισθητικών φαινοµένων.
Ένα τέτοιο συµβάν θα είχε ως αποτέλεσµα, όπως αναφέρθηκε και στην περίπτωση των βαθµίδων στο µεταλλείο, την απελευθέρωση µεγάλων ποσοτήτων αµιάντου στην ατµόσφαιρα και στους υδάτινους όγκους της περιοχής.
Σχετικά µε την πιθανότητα διαρροής ινών αµιάντου από τα στείρα προς τον υδροφόρο ορίζοντα µέσω κατακρηµνισµάτων (κατά µέσο όρο η βροχόπτωση κυµαίνεται περίπου στα 500 mm το χρόνο) θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι ο αµιαντούχος σερπεντίτης, όπως ακριβώς βρίσκεται στο πέτρωµα, λόγω κυρίως των θυλάκων αµιάντου που περιέχει, είναι ιδιαίτερα υδατοπερατός µε συνέπεια να υπάρχουν αξιόλογες φυσικές διαρροές αµιάντου στον υδάτινο ορίζοντα.
Επιπλέον, περιµετρικά στη βάση των αποθέσεων διέρχεται ρέµα, το οποίο σε δύο σηµεία έχει επιχωθεί, µε αποτέλεσµα τα νερά του να λιµνάζουν και η απορροή τους να γίνεται µέσα από διαβρώσεις των αποθέσεων. Τα νερά αυτά, αφού παρασύρουν άγνωστες ποσότητες αµιάντου από τις αποθέσεις, καταλήγουν στον Αλιάκµονα.
Μετρήσεις ινών αµιάντου στον ατµοσφαιρικό αέρα στους χώρους απόθεσης έγιναν για πρώτη φορά το Σεπτέµβριο του 2004, δεν υπάρχουν δεδοµένα για την εκτίµηση της ρύπανσης του ατµοσφαιρικού αέρα που οφείλεται στην απόθεση των στείρων υλικών που προέρχονται από το µεταλλείο και την επεξεργασία κατά τη λειτουργία των ΜΑΒΕ.
Η µετρούµενη τιµή συγκέντρωσης ινών αµιάντου στον ατµοσφαιρικό αέρα ανέρχεται στις 0,055 ίνες/cm3 και είναι περίπου τέσσερις (4) φορές µικρότερη από το όριο έκθεσης. Αναµενόµενο είναι η τιµή αυτή της συγκέντρωσης τα χρόνια λειτουργίας του µεταλλείου να βρισκόταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα εξαιτίας των εργασιών απόθεσης υλικού (µεταφορά, απόθεση, διαµόρφωση πλατείας απόθεσης κλπ.) και σε περίπτωση αστοχίας πρανών ελευθέρωση στο περιβάλλον ινών αµιάντου.
∆ειγµατοληψία στις αποθέσεις στείρων
Όπως αναφέρθηκε η απόθεση του εργοστασίου έχει αποκατασταθεί µερικώς κατά την διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου µε απόθεση φυτικής γης στην διαµορφούµενη πλατεία περίπου 50 εκατοστών πάχους και φύτευση δένδρων όπως ακακίες και πεύκα, µε αποτέλεσµα την δέσµευση ινών αµιάντου στο έδαφος. Τα µέτρα αυτά αποκατάστασης, παρόλο που δεν έχουν ολοκληρωθεί, συντελούν θετικά στην µείωση της συγκέντρωσης ινών αµιάντου στον ατµοσφαιρικό αέρα και στα υπόγεια νερά και απαραίτητο κρίνεται η αποπεράτωσή τους σε σύντοµο χρονικό διάστηµα.
Μεταπτυχιακή Διατριβή 2004: Anastasiadou_Kalliopi
ΠΗΓΗ:https://dias.library.tuc.gr/view/14498?show=full
Ιδρυματικό Αποθετήριο Πολυτεχνείο Κρήτης
Από το oramadim.blogspot.com