Πήγαμι σήμιρα, Μιγάλ’ Τρίτ’, στ’ μάνναμ’ νὰ βιδώσουμι δγυὸ τσακουτάργια, ἢ κουπαστὲς π’ λέν’ οἱ γραμματζμέν’, γιὰ νὰ νιβαίν’ τὰ σκαλουπάτχια, ἀμπουτὶς γέρασι κι αὐτήν, κι μᾶς εἶπι μνιὰ ἱστουρία.
Ἡ Μπατσιακαντώντς 1850(;) ἦταν πατέρας τ’ παπποῦ τ’ Μπατσιακουβασίλ’1879, ἀπ’ ἦταν παπποῦς τ’ παπαΘουμᾶ, π’ τοὺν πρόλαβάμι κι ἰμεῖς. Ἡ Μπατσιακαντώνινα ἡ φουκαργιάρου εἶχι πουλλὰ βάσανα. Ἅμα πάηνι κα’ τὰ χουράφχια κι ἵβρισκνι κάνα φίδ’, δὲν τοὺ πουλιουμοῦσι. Ἔφκιανι τοὺ σταυρό τς κι τοὔλιγι, Ναὶ νὰ σὶ πειράξου, ναὶ νὰ μὶ πειράξς.
Ἔτσιας ἔπραζι κι ἔσουνι μὶ τὰ φίδγια.
Ἄλλ’ κιροί, κι ἄλλ’ ἰβλουημέν’ ἀνθρῶπ’!
Πχοιὸς νὰ τοὺ φκιάσ’ σήμιρα αὐτόϊας…
Μιγάλ’ Τρίτ’ 3.4.2018
ἀρ.νι.μα.