Εκτύπωση

kathageyst162Το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου στον Μυλοπόταμο του Αγίου Όρους ευρίσκεται κοντά στην Μονή Καρακάλου, ανήκει στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας και ιδρύθηκε από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Ο Μυλοπόταμος περιβάλλεται από μια εντυπωσιακή τοποθεσία και είναι γνωστός παγκοσμίως για τους αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας και τα εκλεκτά και υπέροχα κρασιά που παράγει.

Η εξαιρετική ποιότητα των σταφυλιών και των κρασιών οφείλεται στο ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, στην εργατικότητα και την φροντίδα των μοναχών του Κελιού και του γέροντος Πατρός Επιφανίου του Μυλοποταμινού, του διάσημου αγιορείτη μάγειρα και οινοποιού, ο οποίος αγαπά την ενασχόληση με την καλλιέργεια του αμπελιού και την παραγωγή κρασιών και τονίζει: «Το αμπέλι αν δεν το αγαπάς είναι μπελάς. Αν το αγαπάς είναι μεγαλείο. Είναι η αίσθηση της δημιουργίας».

Τον Απρίλιο 2012 μια παρέα προσκυνητών   επισκέφθηκε το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου Μυλοποτάμου. Εκεί συνάντησαν έξω από τον πύργο, στο κιόσκι, τον γέροντα Ιερόθεο Καρυώτη, έναν από τους σημαντικότερους μοναστές της Αθωνικής Πολιτείας. Ζούσε στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές, και επισκεπτόταν τακτικά τον Μυλοπόταμο. Από την πρώτη στιγμή οι προσκυνητές διαπίστωσαν ότι ο γέροντας Ιερόθεος ήταν μία ιδιαίτερα σημαντική προσωπικότητα και ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Μάλιστα, φέρεται να είναι εκείνος που ενέπνευσε την Αρλέτα να γράψει στο τραγούδι «Μπαρ το Ναυάγιον» τον στίχο «Βαρέθηκα να τα πίνω με έναν άγιο».

γέροντας Ιερόθεος απολάμβανε τη θέα προς τη θάλασσα, συντροφιά με ένα ποτήρι ερυθρό ξηρό κρασί του 2009. Στη συζήτηση οι προσκυνητές άδραξαν την ευκαιρία και ρώτησαν τον γέροντα, τί σημαίνει η άμπελος για τους μοναχούς. «Άμπελος αληθινή είναι η Θεοτόκος, η βλαστήσασα τον καρπό της ζωής», απάντησε. Μα εννοούσαμε την άλλη άμπελο, την υλική, με τα σταφύλια και τις κληματόβεργες του είπαν οι προσκυνητές. «Η φυσική άμπελος για μας τους καλόγερους είναι η μητέρα της ευφροσύνης», πρόσθεσε και συνέχισε: «Κάποτε ένας τυφλός, ένας χωλός κι ένας ρακένδυτος βρέθηκαν σε πανηγύρι. Αφού ήπιαν αρκετό κρασί, υψώνει ο τυφλός το ποτήρι και λέει: Ελάτε να ξαναπιούμε απ’ το κρασάκι αυτό που ‘ναι διάφανο σαν κεχριμπάρι. Ακούγοντάς τον ο χωλός είπε: Να σου δώσω μια, που περνάς για λευκό το υπέροχο αυτό μπρούσκο, και πήγε να τον κλωτσήσει, μα παραπάτησε. Βλέποντάς τους, ο φτωχός αναφώνησε: σπάστε τα όλα φίλοι μου, θα τα πλερώσω εγώ! Ένας καλόγερος που είδε το συμβάν αναρωτήθηκε: Αυτό δεν είναι κρασί, είναι θαύμα! Τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι και πτωχοί γίνονται πλούσιοι».-

Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

kathageyst162