Εκτύπωση

p nikiforosΑΠΟ πόσα ἐργαστήρια σκέψεως δὲν πέρασε αὐτὴ ἡ σκέψι; Ἂς ποῦμε γενικὰ ἀπὸ ὅλα, χωρὶς ἐξαίρεσι. Ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι (μέχρι τὴν κοινὴ ἀνάστασι) τὸ ἐπίγειο γεγονὸς ὅλων τῶν αἰώνων. Αὐτὴν τὴν παράκλησι ὑπέβαλε καὶ ὁ Πλούσιος στὸν Ἀβραάμ.

Νὰ ἀνασταίνονταν δηλαδὴ ὁ Λάζαρος καὶ νὰ κατέρχονταν στὰ πέντε ἀδέλφια του. Νὰ τοὺς ἔλεγε, ὅτι εἶναι ἀλήθεια τὰ μετὰ θάνατον αἰώνια καὶ τὶ γίνεται ἐκεῖ. Τὰ δὲ ἀδέρφια του νὰ πίστευαν στὰ λόγια τοῦ Λαζάρου. Καὶ τέλος νὰ μὴν καταντοῦσαν κι αὐτὰ στὸν τόπο τῆς βασάνου, ὅπου ὠδυνᾶτο ὁ ἴδιος καὶ ζητοῦσε σταγόνα ὕδατος γιὰ δροσιά. Ὅμως ὁ πάτερ Ἀβραὰμ δὲν ὑπέκυψε στὴν πρόκλησι τοῦ δεξιοῦ πειρασμοῦ, ἀλλὰ τοῦ εἶπε «ὕπαγε ὀπίσω μου…». Τοῦ εἶπε τὰ λόγια τῆς Ἀλήθειας. Τὸ σκηνικὸ αὐτὸ διαπραγματεύεται ὁ ἅγιος Χρυσόστομος σὲ τέσσερις ὁμιλίες του «Στὸν πλούσιο καὶ τὸν Λάζαρο…» Μigne PG 963-1044.

«Εἶναι ὥρα ὅμως νὰ ἀκούσουμε τὰ λόγια τοῦ πλουσίου. Σὲ παρακαλῶ, πάτερ, λέγει. Δηλαδὴ παρακαλῶ, δέομαι, ἱκετεύω, «νὰ στείλης στὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου τὸν Λάζαρο. Ἐκεῖ βρίσκονται πέντε ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ τοὺς μιλήση ἔντονα, ὥστε νὰ μὴν ἔλθουν καὶ αὐτοὶ σὲ τοῦτον τὸν τόπο τῆς βασάνου».

Ἐπειδὴ λοιπὸν αὐτὸς ἀπέτυχε στὰ προσωπικά του, κάμνει τὴν παράκλησι ὑπὲρ τῶν ἄλλων. Εἶδες πόσο φιλάνθρωπος καὶ ἥμερος ἔγινε ἀπὸ τὸ βασανιστήριό του; Αὐτὸς ποὺ περιφρονοῦσε τὸν Λάζαρο ἐνῶ ἦταν παρών, φροντίζει γιὰ ἄλλους ποὺ εἶναι ἀπόντες. Αὐτὸς ποὺ προσπερνοῦσε τὸν Λάζαρο ποὺ ἦταν μπροστὰ στὰ μάτια του, τώρα θυμᾶται αὐτοὺς ποὺ δὲν φαίνονται καὶ ἀξιώνει γιαὐτοὺς μὲ πολλὴν τιμὴ καὶ ζῆλο. Προσπαθεῖ νὰ ληφθῆ κάποια πρόνοια γιαὐτούς, ὥστε νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὶς συμφορὲς ποὺ τοὺς περιμένουν. Παρακαλεῖ νὰ σταλῆ ὁ Λάζαρος στὸ πατρικό του σπίτι, ὅπου ἦταν τὸ σκάμμα τῶν ἀγώνων του καὶ τὸ στάδιο τῆς ἀρετῆς. (Σιγὰ μὴν τὸν ἄκουγαν! Ὅσο ἄκουσαν καὶ ἄλλαξαν κι ἐκεῖνοι ποὺ εἶδαν τὸν ἄλλο Λάζαρο ἀναστημένο!)

Ἂς τὸν ἰδοῦν δηλαδὴ στεφανωμένο, σκέφτηκε, ἐκεῖνοι ποὺ τὸν εἶδαν νὰ ἀγωνίζεται. Αὐτοὶ ποὺ ἦσαν μάρτυρες τῆς πενίας, τῆς πεῖνας καὶ τῶν μυρίων κακῶν. Αὐτοὶ νὰ γίνουν μάρτυρες τῆς τιμῆς, τῆς μεταβολῆς καὶ ὅλης τῆς δόξας του. Ὥστε νὰ διδαχθοῦν καὶ νὰ μάθουν καὶ ἀπὸ τὰ δυό. Νὰ μάθουν δηλαδή, ὅτι τὰ δικά μας τὰ ἀνθρώπινα δὲν σταματοῦν μέχρι τὴν παροῦσα ζωή, καὶ νὰ προετοιμασθοῦν ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουν νὰ διαφύγουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν κόλασι καὶ τὴν τιμωρία.

Τὶ ὅμως ἀπάντησε ὁ Ἀβραάμ; «Ἔχουν τὸν Μωϋσῆ καὶ τοὺς προφῆτες. Ἂς ἀκούσουν αὐτούς». Σὰν νὰ τοῦ εἶπε. Δὲν μεριμνᾶς πιὸ πολὺ ἐσὺ γιὰ τὰ ἀδέλφια σου, ὅσο ὁ Θεὸς ποὺ τοὺς ἔπλασε. Ἀπαντώντας ἔτσι, σὰν νὰ τοὺς ἔβαλε μύριους δασκάλους, νὰ τοὺς παραινοῦν, νὰ τοὺς συμβουλεύουν καὶ νὰ τοὺς νουθετοῦν. Αὐτὸς ὅμως πάλι ἐπιμένει. «Ὄχι πάτερ Ἀβραάμ. Ἀλλὰ ἐὰν κάποιος κατέλθη ἀπὸ τοὺς νεκρούς, θὰ πιστέψουν σαὐτόν».

Ἀπόδοσι Θεοφανείων 14.1.2021

ἀρ.νι.μα. Συνεχίζεται.

Αὐτὰ ἀκριβῶς εἶναι λόγια ποὺ λένε πολλοί. Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ σήμερα λένε, «Ποιὸς ἦλθε ἀπὸ ἐκεῖ; Ποιὸς ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς; Ποιὸς μᾶς εἶπε ὅσα συμβαίνουν στὸν Ἅδη;». Πόσα τέτοια καὶ παρόμοια δὲν εἶχε πεῖ στὸν ἑαυτό του ὁ Πλούσιος ἐκεῖνος κατὰ τὸν καιρὸ ποὺ γλεντοκοποῦσε; Διότι δὲν παρεκάλεσε ἔτσι ἁπλᾶ νὰ ἀναστηθῆ ἕνας ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Ἐπειδὴ κι αὐτὸς ἀκούγοντας τὰ λόγια τῶν Γραφῶν τὰ καταφρονοῦσε, τὰ κορόϊδευε καὶ θεωροῦσε παραμύθια τὰ λεγόμενα. Ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔπασχε ὁ ἴδιος αὐτὸ θεωρεῖ καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς του. Λέει ὅτι καὶ αὐτοὶ ἔτσι σκέφτονται. Ἂν δὲ κάποιος ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν δὲν θὰ ἀπιστήσουν στὰ λόγια του, δὲν θὰ καταγελάσουν, ἀλλὰ θὰ τὰ προσέξουν.

Ὁ Ἀβραὰμ ὅμως τὶ ἀπάντησε; «Ἐὰν δὲν ἀκούσουν τὸν Μωϋσῆ καὶ τοὺς προφῆτες, οὔτε καὶ ἂν ἀναστηθῆ ἕνας ἀπὸ τοὺς νεκροὺς δὲν θὰ τὸν ἀκούσουν». Τὸ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀληθές, ὅτι δηλαδὴ ὅποιος δὲν ἀκούει τὶς Γραφές, δὲν θὰ ἀκούση οὔτε κι ἂν ἀναστηθοῦν νεκροί, ἡ ἀπόδειξί του εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι. Αὐτοὶ ἐπειδὴ δὲν ἄκουσαν τὸν Μωϋσῆ καὶ τοὺς προφῆτες, δὲν πίστεψαν κι ὅταν εἶδαν νεκροὺς ἀναστημένους. Διότι τὴν μιὰ φορὰ ἐπιχειροῦν νὰ φονεύσουν τὸν Λάζαρο καὶ τὴν ἄλλη ἐπιτίθενται στοὺς ἀποστόλους, ἂν καὶ εἶχαν ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν πολλοὶ κατὰ τὴν σταύρωσι.

Γιὰ νὰ μάθης, ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν προφητῶν εἶναι ἀξιοπιστότερη ἀπὸ τὰ λόγια τῶν ἐκ νεκρῶν ἀναστημένων, ἐξέτασε ἐκεῖνο. Ὅτι δηλαδὴ κάθε ἀναστημένος εἶναι δοῦλος. Ὅμως ὅσα λέγουν οἱ Γραφές, τὰ εἶπε ὁ Δεσπότης μας.

p nikiforos