Εκτύπωση

parMikrPer19p 42 56«Τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς καὶ λούσαντι ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὐτοῦ, ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν. (Ἀποκάλυψις 1,5-6).

Σεβασμιώτατε, ἀγαπητοὶ συλλειτουργοί, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἔνδοξος ἀπόστολος, ὁ εὐαγγελιστής, ὁ ἐπιστήθιος, ὁ φίλος, ὁ ἠγαπημένος, ὁ παρθένος, ὁ θεολόγος, (τὶ ὑπέροχα ἐπίθετα τοῦ ἀπέδωσε ἡ Ἐκκλησία μας!) ἀναπολεῖ μετὰ ἀπὸ δεκαετίες τὸ γεγονὸς τῆς Μ.Παρασκευῆς, ποὺ ζοῦμε σήμερα, καὶ γράφει στὴν Ἀποκάλυψι τὸν λόγο, τὸν ὁποῖο προετάξαμε. Γράφοντας ξαναζῆ σὲ πρεσβυτικὴ ἡλικία πλέον αὐτό, ποὺ ἔζησε νέος καὶ μὲ πολὺν πόνο δίπλα στὴν Παναγία Μητέρα τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ ἐν συνεχείᾳ Μητέρα του. Πόσες φορὲς καὶ σὲ πόσους, μικροὺς καὶ μεγάλους, νὰ ἀφηγήθηκε τὸ γεγονὸς τῆς Σταυρώσεως στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του; Σίγουρα θὰ πρόσθετε καὶ ἄλλες λεπτομέρειες, ποὺ δὲν κατεγράφησαν στὰ εὐαγγέλιά μας.

Τὶ σκέψεις τάχα νὰ σκέφθηκε ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς βλέποντας μὲ ὀδύνη τὸν ἀγαπημένο Διδάσκαλό του νὰ παθαίνη τόσα ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς συλλήψεώς του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ; Κι ὕστερα ἔζησε τὴ σκοτεινότερη νύχτα τῆς παγκόσμιας ἱστορίας μὲ τὶς ψευτοδίκες τῶν ἀνόμων ἐξουσιῶν; Κι ὕστερα ἀκολούθησε τὴν πορεία πρὸς τὸ Γολγοθᾶ ὡς τὴ Σταύρωσι; Τὸ μεγαλείτερο ἔγκλημα ἔγινε μέσα σαὐτὴν τὴν σκοτεινότερη νύχτα τῶν αἰώνων. Ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε φθάσει ὄχι ἁπλᾶ στὸ μηδέν, ἀλλὰ στὸ μεῖον ἄπειρο τῶν πράξεών της.

Γράφοντας τὸν ἀνωτέρω λόγο ὁ Ἰωάννης πέρασε ἀπὸ τὰ μάτια του κινηματογραφικὴ ταινία τριῶν ἐτῶν. Βλέπει καὶ ἀπορεῖ. Θλίβεται καὶ θαυμάζει. Μὰ τὶ ἔπαθαν; Τρελλάθηκαν; Ποιὸν σταυρώνουν!!! Αὐτὸν πού… Μονολογεῖ λέγοντας τὴ σκέψι του φωναχτά. Μὰ «ἂν γραφοῦν, ὅσα ἔπραξε ὁ Διδάσκαλος, ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν θὰ χωρέση τὰ γραφόμενα βιβλία»! «Στὴν ἐρημιὰ τρέφει χιλιάδες λαοῦ μὲ πέντε ψωμάκια. Ἐκεῖ στὴ στοὰ σηκώνει ἕναν ἐπὶ 38 χρόνια παράλυτο, κι ἀργότερα ἄλλον παράλυτο. Πιὸ πέρα δίνει μάτια σὲ ἐκ γενετῆς τυφλό. Διώχνει σὰν ἔντομα λεγεῶνες δαιμονίων μὲ πολλὴν φυσικότητα. Μὲ ἕνα λόγο του γαληνεύει τὴν τρικυμία καὶ διατάζει τοὺς ἀνέμους. Ὁ Πέτρος μὲ ἐντολή του περπατάει μαζί του πάνω στὰ νερὰ καὶ μόλις δίστασε ἄρχισε νὰ βυθίζεται καὶ τὸν κρατάει σὰν νεοσσό. Φτιάχνει τὴν λεπρωμένη σάρκα τῶν λεπρῶν βελούδινη σὰν τοῦ μικροῦ παιδιοῦ. Ἐπικυρώνει τὴν πίστι τῆς Χαναναίας καὶ γαληνεύει ἡ δαιμονικὴ τρικυμία τοῦ κοριτσιοῦ της. Σταματάει τὴν κηδεία νέου ἀγοριοῦ, τὸ σηκώνει μέσα ἀπὸ τὸ φέρετρο καὶ τὸ παραδίνει φρέσκο στὴ μάννα του. Σηκώνει τὸ δωδεκάχρονο κορίτσι ἀπὸ τὸ νεκροκρέββατο καὶ τὸ παραδίνει στοὺς γονεῖς του. Πρὶν λίγες μέρες ἀνασταίνη τετραήμερο τὸν Λάζαρο ἔχοντας ἀκόμη τὴν πικρὴ γεῦσι τῆς πτωμαΐνης στὴν ὄσφρησι καὶ στὴ γλῶσσα του. Οἱ δοῦλοι τῶν ἀρχιερέων, ποὺ πῆγαν νὰ τὸν συλλάβουν κάποτε, ὁμολόγησαν, πὼς οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. Ὅσοι τὸν ἄκουγαν αἰχμαλωτιζόταν ἀπὸ τὰ χείλη του. Ὅλοι ἤθελαν νὰ τὸν ἀγγίζουν, ἐπειδὴ ἔβγαινε δύναμι ἀνεξήγητη ἀπὸ πάνω του. Ἡ Βερονίκη ἦταν δώδεκα χρόνια ἄρρωστη, καὶ μόνο ποὺ ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ρούχου του θεραπεύθηκε. Ψὲς βράδυ, ἐκεῖ στὸν κῆπο, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἦλθαν νὰ τὸν συλλάβουν, δούλους καὶ μεγαλόσχημα ἀφεντικὰ τοὺς ρίχνει στὸ χῶμα, γιὰ νὰ καταλάβουν ἔστω τὴν τελευταία στιγμὴ τὶ προσπαθοῦν νὰ κάνουν. Ἐκεῖ πάλι στὸν κῆπο κάμνει μὲ πολλὴν ἁπλότητα καὶ μαστοριὰ τέλεια πλαστικὴ χειρουργικὴ ἐπέμβασι καὶ κολλάει τὸ κομμένο αὐτὶ τοῦ Μάλχου. Διῆλθε ἐπὶ τρία χρόνια εὐεργετῶν».

Αὐτὴν τὴν εὐεργεσία βλέπει καὶ θαυμάζει ὁ Ἰωάννης. Αὐτὴ εἶναι τὰ μονοπάτια ἀπὸ τὰ ὁποῖα περπάτησε ἡ θεία οἰκονομία. Γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Πῶς ἐκπληρώνεται ἀθόρυβα καὶ λεπτομερῶς σχέδιο αἰώνων! Ἦταν ἀποκεκρυμ-μένο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Ἦταν σεσιγημένο καὶ μεγαλειῶδες. Αὐτὸ προφητεύθηκε μὲ λόγια καὶ γεγονότα. Ἐκτυλίχθηκε καὶ διακονήθηκε ἀπὸ ποικίλα πρόσωπα, ἅγια ἢ ἁμαρτωλά, σὲ μάκρος χρόνων καὶ τόπων.

ΟΛΟ αὐτὸ τὸ μεγαλειῶδες ἔργο τοῦ Κυρίου ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὸ ζωγραφίζει μὲ μιὰ πολὺ ἀνθρώπινη εἰκόνα. Ποιὸς ἄλλος μεγάλος τῆς γῆς θὰ καταδεχόταν νὰ πράξη κάτι ἀνάλογο; Ποιὸς γιατρὸς θὰ ἄγγιζε χωρὶς γάντια καὶ μάσκα ἕναν ἀσθενῆ, ποὺ θὰ ἔπασχε ἀπὸ βαριὰ μολυσματικὴ καὶ μεταδοτικὴ ἀσθένεια; Κι ὅμως ὁ Σταυρωθεὶς Κύριος κρατοῦσε ὅλες καὶ ὅλων μας τὶς βαριὲς ἀσθένειες μέσα στὸ ποτήριο, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶπε στὸν Πατέρα του τὸν ἀνθρώπινο λόγο «παρελθέτω τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ». Πατέρα μου, εἶναι πολὺ ἀηδιαστικό. Εἶναι ὅλων τῶν αἰώνων, μέχρι τὴν συντέλεια, ἡ παγκόσμια ἀηδία! Ὅμως ἀμέσως διόρθωσε. «Πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ».

Γράφει ὁ Ἰωάννης μὲ θαυμασμὸ καὶ ἁπλότητα. Μᾶς ἔλουσε. Εἶναι γεγονός. Γιαὐτό, «σαὐτόν, ποὺ μᾶς ἀγάπησε καὶ μᾶς ἔλουσε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας μὲ τὸ αἷμα του, ἀξίζει μεγάλη δοξολογία». Συντελέσθηκε τὸ παγκόσμιο λούσιμο. «Πῆγε ἀκόμη καὶ στὰ ἀπὸ αἰώνων ἐν φυλακῇ πνεύματα». Γιὰ νὰ ἔχουν κι αὐτὰ τὴν εὐκαιρία τῆς πίστεως καὶ τῆς σωτηρίας. Τὸ δὲ λούσιμο αὐτὸ ἔγινε μέσα στὸ αἷμα του! Λυτρωθήκαμε μὲ βαρὺ τίμημα. Κι ὄχι μόνο μᾶς ἔλουσε καὶ ὕστερα μᾶς παράτησε, ἀλλὰ μᾶς ἐξύψωσε καὶ σὲ ἀξιώματα ἀνυπολόγιστα. «Ὅλους μᾶς χειροτόνησε ἱερεῖς. Μᾶς κατέστησε καὶ βασιλόπουλα τῆς βασιλείας του, γιὰ νὰ λειτουργοῦμε καὶ νὰ διακονοῦμε τὸν Πατέρα του». Πόσα μεγαλειώδη πράγματα θὰ ἰδοῦμε, ἀδελφοί μου, στὴν ἄλλη ζωή! Πόσοι ἄσημοι τῆς γῆς ἐκεῖ ἐπάνω θὰ λάμπουν σὰν τὸν ἥλιο καὶ περισσότερο!

Παγκόσμιος ὁ θαυμασμὸς καὶ ἡ δόξα Του μέσα στοὺς αἰῶνες γιαὐτὸ τὸ παγκόσμιο λούσιμο τῶν ψυχῶν. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ Λυτρωτοῦ, ποὺ ἔπραξε κατὰ τὴν σημερινὴ ἡμέρα τῆς ἱστορίας τῆς γῆς. Μέσα σαὐτὸ τὸ μεγαλειῶδες σκηνικὸ ἀναφέρω καὶ μιὰ λεπτομέρεια. Εἶναι γιὰ ὅσους προσπαθοῦν νὰ τὸν μειώσουν ἢ νὰ τὸν μουντζουρώσουν μὲ τὴ γλῶσσα τους ἢ τὴν πέννα τους, ἢ τὴν συφοριασμένη τέχνη τους, ὅποια καὶ νὰ εἶναι. Βέβαια ὅλοι αὐτοὶ στὴν προσπάθειά τους αὐτὴ μόνο ἕνα καταφέρουν. Νὰ ἐμφανισθοῦν ἐκεῖ ἐπάνω ἐνώπιόν του μὲ τὶς καλλιτεχνικὲς μουντζοῦρες τοῦ βίου τους. Εἴθε νὰ ἔχη εἰδικὸ ποσὸ ἐλέους, γιὰ νὰ ἐλεήση καὶ αὐτούς.

Δυστυχῶς ὅμως ὁ λογαριασμός τους ἐκκρεμεῖ ὡς τὴν Β’ Παρουσία. «Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν», γράφει πάλι ὁ Ἰωάννης τῆς ἀγάπης. Δὲν τὸ διάβασαν τάχα αὐτὸ οἱ λογάδες μας τῶν πολλῶν γραμμάτων; Γιατὶ νὰ παρασταίνουν τὸν Ἰωάννη μόνο νὰ παρακαλῆ τὸν ἐλεήμονα Κύριο, μετὰ τὰ λόγια του γιὰ τὸν Λάζαρο καὶ τὸν γλεντζὲ πλούσιο, νὰ δείξη ἔλεος καὶ σαὐτὸν ποὺ ζητοῦσε μία σταγόνα νεροῦ ἀπὸ τὶς βρῦσες τοῦ παραδείσου, διότι ὠδυνᾶτο στὴν αἰώνια φωτιὰ ποὺ καιγόταν, ὅπως καιγόταν;

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ καὶ εὑρισκόμενος στὴν ἐσχάτη ἀδυναμία του ὁ Χριστὸς κατενίκησε μὲν τὸν ἀρχαίκακο ἐχθρὸ καὶ τὸν θάνατο καὶ πραγματοποίησε «τὸ λούσιμο τῶν ψυχῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ», ποὺ καταγράφει ὁ Ἰωάννης. Ἕνας ἄλλος Ἰωάννης σχολιάζει τὸ γεγονὸς λέγοντας. «Δὲν θὰ ἔκαμνε λάθος, ἂν κάποιος ὀνόμαζε καὶ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου ὡς ἔργο. Διότι μὲ τὸ πάθος ἔπραξε ἐκεῖνο τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸ ἔργο. Δηλαδὴ κατέλυσε τὸν θάνατο καὶ κατεργάστηκε ὅλα τὰ ἄλλα» (εἰς Πράξεις ὁμιλ 1η MignePG 60,18).

Πόσο χρεωμένοι εἴμαστε ἀπέναντί του; Καὶ πόσο πρέπει νὰ θυμούμαστε αὐτὴν τὴν μεγάλη εὐεργεσία του; «Νὰ θυμᾶσαι τὸ πάθος τοῦ Σωτῆρος. Πόσους ἐξευτελισμοὺς δέχτηκε γιὰ μᾶς; Τὶ ἔπαθε, ὅταν τὸν ἔντυναν μὲ τὴν χλαμύδα; Τὶ πάθαινε ὅταν τὸν ράπιζαν; Ἢ ὅταν τὸν χτυποῦσαν μὲ τὸ καλάμι στὸ κεφάλι καὶ τὸν περιέφεραν ἐδῶ κι ἐκεῖ ἐκεῖνα τὰ αἱμοβόρα σκυλιά; Τὶ ἦταν ὅταν ὁδηγοῦνταν γυμνὸς γιὰ τὴ σταύρωσι καὶ ὅλοι οἱ μαθηταὶ τὸν εἶχαν ἐγκαταλείψει; Ὁ ἕνας τὸν πρόδωσε, ὁ ἄλλος τὸν ἀρνήθηκε καὶ οἱ ἄλλοι δραπέτευσαν. Ὁ Χριστὸς ἦταν μόνος του καὶ γυμνὸς μέσα σὲ κεῖνα τὰ πλήθη» (Ἰω Χρυσ. ἐπιστολὴ 125η ΕΠΕ 38,240).

Σεβασμιώτατε.

Εὐχηθῆτε, τούτην τὴν ξέχωρη παγκόσμια ἡμέρα, ἐμεῖς ὅλοι οἱ ἠλεημένοι καὶ λουσμένοι ἐν τῷ αἵματι τοῦ Σταυρωθέντος Κυρίου νὰ ἔχουμε πρὸ ὀφθαλμῶν μας τὴν ὑπέρτατη αὐτὴ θυσία του. Νὰ λειτουργῆ αὐτὴ ὡς τὸ παντοδύναμο ἀλεξικέραυνο καὶ τὸ ἀλεξιφάρμακο γιὰ ὅλες τὶς ἐλλείψεις καὶ ἀδυναμίες μας. Ἀμήν.                                                    

ἀρ.νι.μα.

Mirofory-2