33 χρόνια από την αποφράδα μέρα της Ελάτης
...όταν, πέντε κοπέλες είχαν πνιγεί σε αρδευτικό κανάλι στη Νικομήδεια Ημαθίας
Ήταν Κυριακή πρωί, 3 Ιουλίου 1983.
Ένα φορτηγάκι στη Νικομήδεια της Ημαθίας, μεταφέρει κοπέλες εργάτριες στο χωράφι για τη συγκομιδή ροδάκινων. Το φορτηγάκι ανατρέπεται σε παρακείμενο αρδευτικό κανάλι και οι πέντε κοπέλες εγκλωβίζονται στα νερά και χάνουν τη ζωή τους…
Είναι πέντε ανύπαντρες κοπέλες, ηλικίας από 18-28 ετών, από την Ελάτη Κοζάνης, που είχαν φτάσει μόλις την προηγούμενη μέρα στη Νικομήδεια, αναζητώντας εργασία…
Πώς να χωρέσει ο νους τέτοια τραγωδία… Πώς να αντιμετωπίσει ένα μικρό χωριό το μέγεθος τέτοιας συμφοράς… Ποιος θρήνος και σπαραγμός μπορεί να απαλύνει τον πόνο από το χαμό πέντε λυγερόκορμων αθώων κοριτσιών…
Ο μπάρμπα-Γιάννης ο Γκαραβέλας, ο αείμνηστος ποιητής της Ελάτης, είχε αποδώσει εύστοχα με ένα ποίημά του τη μαύρη εκείνη μέρα:
Δεν είχε φέξει Κυριακή
κι ήταν Σαββάτο βράδυ
Ο ήλιος εκουβέντιαζε
μαζί με το φεγγάρι
Τρεχάτος φτάνει ο Αυγερινός
και ήταν χλομιασμένος
- Ακούστε λίγο να σας πώ
το μαύρο το χαμπέρι
Ο Χάρος αύριο το πρωί
τι θέλει για να κάνει,
πέντε κορίτσια ανύπαντρα
θα πάρει για την Άδη
Τις δυο τις λεν Βασιλικές
τη μια Αθανασούλα,
την τέταρτη τη λεν Ρηνιώ,
την πέμπτη το Σουλάκι
Όλες απ’ το ίδιο το χωριό
την όμορφη Ελάτη
Ελάτη μου όμορφο χωριό
πρασινοφορεμένο
βγάλε αυτά τα χρώματα
Και φόρεσε τα μαύρα
Γιατί χωριό μου έχασες
τα πέντε σου βλαστάρια
Δεν θα χορέψουνε ξανά
τα λυγερά κορμιά τους
Δεν θ’ ακουστούν άλλη φορά
φωνές, τραγούδια, γέλια
ο Χάροντας τα άρπαξε
στου Άδη τα λημέρια…
Η σημερινή αναφορά, 33 χρόνια από τον άδικο χαμό τους, είναι απλά ένα μνημόσυνο στη θύμησή τους… Τίποτε παραπάνω…
Τα ονόματά τους…
- Μπούντα Χρυσούλα
- Καράβα Βασιλική
- Τέλλιου Αθανασία
- Βροντήλα Αικατερίνη
- Γκαραβέλα Βασιλική
Αιωνία τους η μνήμη…
mikrovalto.gr
(Πηγή: Βιβλίο ΕΛΑΤΗ, των Χρ. Θωμαΐδη – Ιωάν. Τζημπούκα)