markopoulos vΣήμερα φαίνεται αστείο, κάποτε όμως ήταν γεγονός, χάριν της δοτικής που αργότερα καταργήθηκε. Ετσι λοιπόν γράφαμε εν Κρανιδίοις, εν Σερβίοις, εν Αθήναις, τω καιρώ εκείνω και πάει λέγοντας.

Τρικλοποδιές του συστήματος στη μάθηση που ήθελε την παιδεία για λίγους στο όνομα της διαφύλαξης της παράδοσης και της αρχαίας κληρονομιάς. Ήμαστε πολύγλωσσοι : άλλη γλώσσα στο σπίτι, στις αλάνες , στα διαλείμματα κι άλλη στην τάξη.

Χρησιμοποιούσαμε κονδυλοφόρο με μελανοδοχείο και επιδιδόμαστε στην καλλιγραφία. Τα απογεύματα στο Δημοτικό ασχολούμασταν με καλλιτεχνικά μαθήματα : ζωγραφική – ιχνογραφία , ωδική , χειροτεχνία και επι πλέον κέντημα για τις κοπέλες. Θυμάμαι μια θήκη με κόντρα πλακέ που είχα κατασκευάσει για το ρολόι στο σπίτι, την κρατήσαμε χρόνια , ώσπου μια μέρα την πετάξαμε , τη θεωρήσαμε παρωχημένη. Εμεινε όμως κατά τύχη το ρολόϊ που είναι κουρδιστό και σπάνια βρίσκεις τέτοιο σήμερα. Η εξέλιξη μας προκαλούσε αλλεργία σε κάθε τι το παλιό.

Ο άτυχος συμμαθητής Γιώργος απ τον κάτω μαχαλά , μακρινός ξάδερφος , που έπεσε θύμα στα δώδεκά του ενός ανελέητου κεραυνού , είχε έντονη ροπή στην καλλιτεχνία : ζωγραφιά , κέντημα και δεν είναι τυχαίο που μια ανιψιά του διαπρέπει σα ζωγράφος στη Γαλλία. Με το τότε εκπαιδευτικό σύστημα όλο και κάτι μαθαίναμε , πέρα από τις δεδομένες γνώσεις στη γραμματική , την αριθμητική , την ιστορία , τα θρησκευτικά , τη γεωγραφία , τα ακούγαμε διπλά τα μαθήματα αφού οι τάξεις ήταν διπλές : πρώτη – Δευτέρα , Τρίτη – Τετάρτη και Πέμπτη – Εκτη. Οι μικρότεροι κάτι επι πλέον είχαμε να κερδίσουμε απ τους μεγαλύτερους.

Μια φορά ο δάσκαλος μ΄ έστειλε στο σπίτι του να φέρω το μαντολίνο του , τότε οι δάσκαλοι στην ακαδημία μάθαιναν κι ένα μουσικό όργανο. Μας έκανε το μάθημα της ωδικής, αν και όλα τα μαθήματα μας τα δίδασκε ο ίδιος δάσκαλος. Μόλις το έπιασα στα χέρια με μεγάλη ευλάβεια μην μου πέσει κάτω , τόλμησα και ακούμπησα ένα απ τα τέλια κι αμέσως αισθάνθηκα ρίγος από το γλυκό του ήχο. Είχα μεγάλο μεράκι , αλλά έμεινα με το μεράκι.

Στα πλαίσια της δημιουργίας τότε ασχοληθήκαμε με τη σηροτροφία , δηλαδή εκτροφή μεταξοσκώλικα. Κουβαλούσαμε κλαδιά από μουριές για την τροφή τους. Κι είμαστε όλα τα παιδιά ένα μικρό μελίσσι με αρχηγό-Βασίλισσα τον δάσκαλο Κώστα Σπυρίδη απ τη Φλώρινα. Από τότε που έφυγε δεν έμαθα νέα του , καλή του ώρα όπου να’ναι .

Τα ποιήματα , τα θεατρικά σκέτς στις Εθνικές Γιορτές ήταν στο φόρτε. Στην πρώτη Δημοτικού με δάσκαλο το Θανάση Βελισάρη είχα το ποίημα : Τρείς σπανοί από την πόλη κι όταν άρχισα να το λέω είδα απέναντι τον πατέρα και μ΄ έπιασαν τα κλάματα , ακόμα κλαίω. Στα σκετς υποδύθηκα ένα Τούρκο πασά στην Πέμπτη τάξη και στην έκτη θα έπαιζα τον Ανδρέα Λόντο, αλλά αρρώστησα κι έτσι δεν μπόρεσα να αναδείξω το ταλέντο μου. Τότε ήμουν αδύνατος, ασθενικός , κοινώς τσιγαρίδας. , κάθε άλλο έμοιαζα με Πασά ή με το Λόντο.

Αυτά κι άλλα πολλά συνέβαιναν τω καιρώ εκείνω εν Κρανιδίοις……….

OMορφωτικός Σύλλογος του Χωριού κάνει πολύ καλή δουλειά , συγκέντρωσε πλούσιο φωτογραφικό και λαογραφικό υλικό και αξιοποιεί το Δημοτικό Σχολείο με εκδηλώσεις και με τη διοργάνωση κάθε χρόνο του ανταμώματος του Προφήτη Ηλία.

markopoulos v