nikiforos 2ΗΤΑΝ, ποὺ λέτε, μιὰ φορά, ὁποὔχαμ’ ἕνα βασιλιᾶ. Καλὸ παιδί… Εἶχε θρόνο. Εἶχε πλούτη καὶ παλάτι. Στὸ βασίλειό του κυριαρχοῦσε ὅ,τι εἶναι πραγματικὴ εὐτυχία καὶ χαρά. Δὲν εἶχε κανένα πρόβλημα, ἀπὸ ὅσα ἀντιμετωπίζουν ὅσοι ἔχουν ἐξουσία. Ὅμως κρῖμα! Δὲν πρόσεξε καὶ ἔχασε τὸν θρόνο του. Ἔγινε τέως κι ἔκπτωτος.

Πόσο μαύρη ἦταν ἡ μέρα ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποία ἐξορίσθηκε! Πρώτη φορὰ εἶδε καὶ ἀγκάθια. Μάτωσε καθὼς πῆρε τὶς ροῦγες μέσ’ στὰ τριβόλια καὶ στὰ τσουκνίδια. Ἀποκαμωμένος κάθισε στὶς ἀπέναντι ράχες ἀπὸ τὸ βασίλειό του. Ἔβλεπε, θυμοῦνταν κι ἔκλαιγε. Ἔγινε πλέον φουκαρᾶς καὶ ταλαίπωρος.

ΠΟΙΟΣ ὅμως ἦταν αὐτὸς ὁ βασιλιᾶς; Ποιὸ τὸ παλάτι του; Ποιὰ τὰ πλούτη του; Σὲ τὶ δὲν πρόσεξε; Ποιὰ ἦταν ἡ ἐξορία του; Τέλος πῶς ἐπανῆλθε ὁ ἔκπτωτος;

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Τοῦ δόθηκε ἡ ἐξουσία νὰ κυβερνᾶ ὅλην τὴν πλάσι. Παλάτι καὶ πλούτη του ἦταν ὁ παράδεισος, στὸν ὁποῖο τὸν ἐγκατέστησε ὁ Δημιουργός. Καὶ ἡ μεγάλη ἀπροσεξία του ἦταν ἡ παρακοή. Ἦταν ἡ ἁμαρτία. Ποινή του ἦταν ἡ ἔκπτωσι, ἡ ἐξορία καὶ ὁ θάνατος.

ΤΕΛΟΣ περιπλανήθηκε ἐπὶ αἰῶνες. Μέσα σὲ ροῦγες, σὲ ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Αὐτὰ εἶχαν μεγάλη ποικιλία. Ὁ μέγας καημὸς ὅμως τοῦ Πλάστη ἦταν νὰ ἐπανέλθη ὁ ἄνθρωπος καὶ πάλι ἐκεῖ ποὺ ἦταν κάποτε. Στὸ ἀρχαῖον κάλλος. Γιαὐτὸ χρειάσθηκε νὰ ἐκτελεσθῆ μὲ ἀκρίβεια σχέδιο καὶ τὶ σχέδιο! Πολλοὶ ποὺ φτιάχνουν μακρόπνοα σχέδια σὲ μαῦρα παρασκήνια, θὰ ζήλευαν τὴν μὲ ἀκρίβεια ἐκτέλεσι αὐτοῦ τοῦ πολύπλοκου σχεδίου. Διότι τέτοιο ἦταν τὸ μέγα σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας. Αὐτὸ ἔγινε, γιὰ νὰ ἐπανέλθη στὸν πρῶτο θρόνο του ὁ ἔκπτωτος βασιλιᾶς, ὁ ἄνθρωπος.

ΤΟ σχέδιο αὐτὸ τὸ διακόνησαν ποικίλοι ἄνθρωποι, σὲ διάφορους τόπους καὶ σὲ διάρκεια αἰώνων. Ὥσπου ἦλθε στὰ ἀνθρώπινά μας ὁ μεγαλειώδης Διάκονος καὶ Σωτήρας καὶ Λυτρωτής. «Σῶσαι γὰρ ἥκω (=διότι ἔχω ἔλθει) Ἀδὰμ τὸν πρωτόπλαστον». «Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ σκηνὴ στὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι ἡ Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου. Μὲ αὐτὴν ἐπετεύχθη ἡ ἐνθρόνισι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Διότι κατὰ τὴν Ἀνάληψι ἀνελήφθη ὄχι ἡ θεία φύσι τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἦταν ἀδιάστατος ἀπὸ τὰ ἐν οὐρανοῖς, ἀλλὰ ἡ ἀνθρώπινη φύσι του. Τὰ ὑμνολογικά κείμενα τοῦ ὄρθρου τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως μὲ εὔστοχο θεολογικὸ λόγο ἀναφέρονται στὸ γεγονός.

«Ἤρθη ἐμφανῶς, ἡ μεγαλοπρέπεια, ἄνωθεν τῶν οὐρανῶν, τοῦ σαρκὶ πτωχεύσαντος, καὶ συνεδρίᾳ Πατρὸς τετίμηται, φύσις ἡμῶν ἡ ἔκπτωτος…». «Ἤρθη ὑπεράνω τῶν Ἀγγέλων, ἡ φύσις ἡμῶν ἡ ἔκπτωτος καὶ θρόνῳ ἐνίδρυται, θείῳ ὑπὲρ ἔννοιαν. Δεῦτε πανηγυρίσωμεν…».

ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ Ο ΤΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ… Αὐτὸ τὸ μέγα γεγονὸς ἑορτάζουμε κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου.

Πέμπτη Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου

17.5.2018 ἀρ.νι.μα.

nikiforos 2